Rynek w Wiślicy
A.84 z 22.10.1947
Rynek w Wiślicy, która uzyskała prawa miejskie w 1326 roku, a utraciła je w 1870 r. Status miasta odzyskała z dniem 1 stycznia 2018, stając się ludnościowo najmniejszym miastem Polski z 503 mieszkańcami, wypierając dotychczasowe Wyśmierzyce (920 mieszkańców w 2016 roku) o 45%. Dla porównania Kozy, największa pod względem ludności wieś Polski, liczy 12 529 mieszkańców (31 grudnia 2013). 1 stycznia 2019, pobliski Opatowiec odzyskując prawa miejskie stał się najmniejszym miastem Polski z 338 mieszkańcami, wypierając Wiślicę po zaledwie jednym roku posiadania tego tytułu.
W drugiej połowie XVI wieku Wiślica była miastem królewskim w powiecie wiślickim województwa sandomierskiego.
Źródło: wikipedia.pl
Nie jesteśmy tego pewni, czy lokację miasta przypisać należy Łokietkowi, ale to Kazimierz Wielki dokonał rewolucyjnych zmian na jego terenie. Dzięki jego inicjatywie wzniesiono nowy kościół parafialny, rozplanowano siatkę ulic i rynek a całe miasto otoczono murem kamiennym z bramami. Miasto rozwijało się pomyślnie w szczęśliwych czasach panowania ostatniego Piasta.
Wzrost znaczenia Nowego Miasta Korczyna, jaki miał miejsce pod panowaniem króla Władysława Jagiełły był jedną z przyczyn spadku znaczenia Wiślicy w XV wieku. Zamek nowokorczyński, wówczas bardzo nowoczesny i komfortowy, zapewniał władcy spokój i ulubioną rozrywkę - polowania na dzikie ptactwo. Z czasem przejął rolę centrum administracyjnego i sądowego stając się ośrodkiem powstałego w połowie XV wieku sejmiku. W Nowym Korczynie przebywały dzieci Jagiełłowe, których nauczycielem był największy z polskich historyków: Jan Długosz. To właśnie jemu zawdzięcza Polska podręcznik do zrozumienia dziejów Polski, opisanie uposażenia biskupstwa krakowskiego, ale również uporządkowanie spraw kościelnych w Wiślicy. Był bowiem tutejszym kanonikiem, któremu poruczono reorganizację majątku Kościoła na Ponidziu. On też wzniósł w Wiślicy murowany z cegły wikariat, zw. Domem Długosza - perły gotyckiego budownictwa.
Źródło: wrota-swietokrzyskie.pl