Kościół pw. Trójcy Przenajświętszej w Bielsku-Białej
132/60 z dnia 26 lutego 1960 oraz 132/76 z 3 września 1976
Kościół pw. Trójcy Przenajświętszej jest kościołem parafialnym rzymskokatolickiej parafii pod tym samym wezwaniem, która należy do diecezji bielsko-żywieckiej (dekanat Bielsko-Biała I – Centralny). Jednocześnie pełni funkcję kościoła garnizonowego.
Kościół jest budynkiem dwunawowym z dużym prezbiterium zakończonym absydą. Z powodu licznych przebudów świątynia posiada zniekształcone cechy stylowe z wątkami późnogotyckimi (skarpy i prezbiterium) oraz barokowymi (nawy).
Wnętrze świątyni jest utrzymane w duchu posoborowym. Jednym z niewielu elementów starszego wyposażenia jest XIX-wieczny ołtarz główny, w którym w formie płaskorzeźby przedstawiono Trójcę Świętą: Bóg Ojciec jako starzec z brodą, Syn Boży jako młody mężczyzna z krzyżem siedzący na obłokach oraz Duch Święty jako unosząca się nad nimi gołębica. Poniżej znajduje się kopia figury Matki Bożej Ludźmierskiej. Na ścianach w kościele nie ma żadnych fresków ani malowideł, co jest charakterystyczne dla budowli protestanckich. W prezbiterium od północy znajduje się gotycki portal do zakrystii oraz empora na piętrze z balustradą (wnęka kolatorska).
Do najcenniejszych zabytków ruchomych kościoła należą XVIII-wieczny obraz św. Antoniego, krucyfiks z XVIII w., organy z 1883 r., neorenesansowe konfesjonały oraz neogotycka rzeźba Madonny z Dzieciątkiem zwana Matką Boską Podhalańską S. Maultza z 1929 r. znajdująca się w ołtarzu głównym.
Najstarsze późnogotyckie zachowane fragmenty kościoła znajdują się z jego północnej strony. Z tej strony znajdował się również jeden z najstarszych cmentarzy miasta, użytkowany od XVII w. wspólnie przez katolików i protestantów. W 1896 r. został zamknięty i zamieniony na plac kościelny i ogród. W tej chwili po cmentarzu nie ma już ani śladu.
Kościół, oprócz swej funkcji szkolnej, jaką pełnił od 1883 r., był od 1928 r. farą garnizonową (kościołem Wojska Polskiego). W 1933 r. odbyły się w nim uroczystości związane z 250 rocznicą wiktorii wiedeńskiej. Z tej okazji wmurowano w nim tablicę na cześć króla Jana III Sobieskiego, a ulicę, przy której stoi kościół nazwano jego imieniem. Na ścianach kościoła znajdują się również:
dwie tablice z nazwiskami ofiarodawców i dobrodziejów kościoła z okresu międzywojennego;
tablica ku czci poległych i pomordowanych w 1939 r. żołnierzy 21 Dywizji Piechoty Górskiej oraz jej dowódcy – gen. Józefa Kustronia;
tablica poświęconą gen. Mieczysławowi Borucie-Spiechowiczowi, dowódcy Grupy Operacyjnej Bielsko;
tablica poświęcona Sybirakom;
tablica poświęcona powstańcom warszawskim;
tablica poświęcona żołnierzom-górnikom z okresu stalinowskiego.
Źródło: peuk.fiiz.pl
Miasto Bielsko wchodziło początkowo w skład parafii pw. św. Stanisława w Bielsku. W latach 1604–1608 zbudowany został kościół pw. św. Trójcy przez mistrza murarskiego Szymona Goegera, jako zupełnie nowa świątynia protestancka. Był pamiątką epidemii dżumy, panującej w Bielsku w 1599 r. Pełnił rolę kościoła cmentarnego na założonym w 1550 r. cmentarzu. W 1654 r. w czasie kontrreformacji został przejęty przez katolików. Świątynia uległa spaleniu w 1659 r. i 1808 r., po czym użytkowana była jako miejski magazyn soli. Odbudowa kościoła miała miejsce w latach 1828–1831, wówczas dodano do niego również wieżę. Od 1883 r. kościół pełnił funkcję kościoła szkolnego.
W 1928 r. bielska firma R. Juttner & F. Bolek dokonała pierwszej rozbudowy świątyni wydłużając nawę w kierunku zachodnim z dodaniem portalu i bocznej galerii. Podczas późniejszych renowacji przesunięto wieżę ze środka na koniec kościoła i dobudowano boczną nawę.
W 1958 r. została erygowana parafia pw. Trójcy Przenajświętszej. Od września 1998 r. parafia powróciła do dawnej tradycji kościoła garnizonowego. Z tej okazji na kapelana parafii został mianowany ks. kapitan Marek Strzelecki. Obecnie funkcję tę pełni ks. kpt. Mariusz Tołwiński.
W ostatnim czasie kościół został odnowiony: zamontowano nowe tabernakulum, wymieniono system nagłaśniający i wyremontowano zawieszenie oraz system sterujący dzwonami.
Źródło: peuk.fiiz.pl
