P.O. "Bobrowniki" - 01. Koszary nr 6

Koszary punktu oporu "Bobrowniki" (wg orginalnej numeracji nosiły numer 6) stanowiły kluczowy element infrastruktury wojskowej IV Batalionu specjalnego ckm 11 pp, dowodzonego przez mjr. Mikołaja Tomasika. Obiekt ten, podobnie jak inne koszary w Obszarze Warownym "Śląsk", został wyposażony w dwa przykoszarowe schrony bojowe dla ciężkich karabinów maszynowych. Dziś budynek koszar pełni funkcję przedszkola, a na stropach dawnych schronów bojowych powstały balkony. W jednym z obiektów zachowała się unikalna krata przeciwszturmowa o nietypowych wymiarach, będąca cennym świadectwem historii. Mimo adaptacji do celów cywilnych, koszary zachowały się w bardzo dobrym stanie – przetrwała oryginalna instalacja elektryczna oraz fragmenty systemu wentylacyjnego, podczas gdy część wyposażenia trafiła do muzealnych zbiorów.

Architektura i znaczenie militarne

Koszary w Bobrownikach wyróżniały się charakterystyczną dla polskiej fortyfikacji z lat 30. XX wieku konstrukcją – zwartą bryłą zintegrowaną ze schronami bojowymi. Stanowiły one zaplecze dla załogi obsadzającej umocnienia na wzgórzu 310 "Bobrowniki", które składały się m.in. z tradytorów artyleryjskich, schronów bojowych z półkopułami pancernymi oraz magazynów amunicji. Dzięki strategicznemu położeniu na wzniesieniu, koszary i przyległe fortyfikacje zapewniały doskonałą kontrolę nad doliną Brynicy, a rozbudowane systemy okopów i zapór wodnych miały utrudnić ewentualny atak nieprzyjaciela. Choć sam punkt oporu nie wziął udziału w walkach we wrześniu 1939 roku, jego konstrukcja odzwierciedlała nowoczesne (jak na tamte czasy) podejście do obrony stałej, łącząc oszczędność materiałową z wysoką skutecznością bojową. Dziś koszary są nie tylko ciekawostką historyczną, ale też przykładem adaptacji militarnej architektury do współczesnych potrzeb.

Fot. Zdjęcie archiwalne przedstawiające południowy schron bojowy (źródło: Denkschrift über die polnische Landbefestigung, Berlin 1941,s. 99).