Kościół pw. Bożego Ciała w Miechowicach (Bytom)

Kościół w Miechowicach jest najlepszym i najlepiej zachowanym przykładem budowli neobarokowej w Bytomiu i okolicy. Jest świątynią parafialną rzymskokatolickiej parafii pw. Bożego Ciała położonej w diecezji gliwickiej w Miechowicach.

Świątynia posiada monumentalne rozmiary: 48 m długości, 29 m szerokości i powierzchnię 777 m². Jest murowana z cegły i otynkowana. Wystrój kościoła reprezentuje połączenie nowoczesnego funkcjonalizmu z neobarokiem. Obrazuje życie, mękę, śmierć i chwałę Chrystusa.

Pierwszy etap wystroju wnętrza został zakończony w latach międzywojennych. Składają się na niego:

• usytuowany pośrodku nawy głównej okazały mosiężny żyrandol (zarekwirowany później na cele wojenne);

• ogromny ołtarz główny z pięknym obrazem przedstawiającym Ostatnią Wieczerzę namalowanym przez nieznanego artystę szkoły monachijskiej (być może namalowany został przez Antona Figla z Monachium, współpracującego w Bytomiu z Teodorem Ehlem); obecnie zdobią go także rzeźby przedstawiające św. Jadwigę i św. Jacka;

• ołtarze boczne: Najświętszej Maryi Panny, Najświętszego Serca Pana Jezusa i Matki Bożej Bolesnej.

W latach 1951–1969 uzupełniono wystrój wnętrza kościoła o kolejne ołtarze: św. Franciszka, św. Krzyża, III upadku Pana Jezusa pod krzyżem, Pana Jezusa na Górze Oliwnej, św. Barbary i ołtarz soborowy, chrzcielnicę w formie osobnego ołtarza oraz ambonę.

Wszystkie prace rzeźbione w drewnie i polichromowane reprezentują, podobnie jak architektura kościoła, styl neobarokowy. Zostały wykonane przez artystę rzeźbiarza Franciszka Masorza z Rybnika. Malowidło ścienne na łuku przed prezbiterium przedstawiające „cudowne rozmnożenie chleba” uległo zniszczeniu pod wpływem działania szkód górniczych, ale zostało odtworzone przez malarza Pawła Majoka w 1989 r.

W kościele na uwagę zasługują również 24-głosowe organy pochodzące z 1936 r. Zewnętrzne naroża ścian szczytowych ozdobione były rzeźbionymi figurami doktorów Kościoła, świętych: Ambrożego, Augustyna, Grzegorza i Hieronima, które wskutek szkód górniczych zostały zniszczone, a następnie usunięte.

Wieża kościelna ma wysokość 47 m. Zgodnie z projektem jej hełm miał być pokryty blachą miedzianą, ale wykonano go ostatecznie z dachówek. Obecnie pokryty jest blachą miedzianą. W narożach wieży tworzących boki ośmiokąta usytuowane są rzeźby symbolizujące czterech ewangelistów: anioł (św. Mateusz), byk (św. Łukasz), lew (św. Marek) i orzeł (św. Jan). Tutaj także umieszczone są cztery zegary.

Do 1942 r. kościół posiadał trzy dzwony spiżowe. Niestety podzieliły one los wielu kościelnych dzwonów i zostały zarekwirowane na cele wojenne. Na ich miejscu, w 1957 r. zainstalowano cztery nowe dzwony stalowe, odlane w hucie „Małapanew”. Największy z nich „Serce Jezusa” waży 1372 kg, pozostałe mniejsze to „Święty Jan”, „Święta Maryja” i „Święty Michał”. Uroczystego poświęcenia dzwonów dokonał ksiądz biskup Franciszek Jop.

Źródło: peuk.fiiz.pl