Kościół pw. Świętej Rodziny w Bytomiu-Bobrku
A/246/09 z 25/05/2009
Kościół jest świątynią parafialną rzymskokatolickiej parafii św. Rodziny należącej do metropolii katowickiej, diecezji gliwickiej, dekanatu Bytom-Miechowice kościoła katolickiego obrządku łacińskiego, która została erygowana w 1906 r.
Świątynię zaprojektował pochodzący z Wrocławia śląski architekt, twórca licznych kościołów, głównie wyznania katolickiego – Ludwik Schneider, który był jednym z przedstawicieli historyzmu. Projektował on przede wszystkim budowle w stylu neogotyckim, jednakże w jego bogatym dorobku znalazły się realizacje w stylach neoromańskim oraz neobarokowym. Był osobą bliską dla ówczesnego wrocławskiego biskupa Georga Koppa, który osobiście konsekrował lwią część wybudowanych przez Schneidera świątyń (również kościół bytomski). Architekt zwracał uwagę na materiał budowlany, kościoły były wznoszone zarówno z kamienia, jak i z cegły. Jako bardzo dobry znawca europejskiej sztuki doby dojrzałego i późnego średniowiecza, a zwłaszcza gotyku na Śląsku, pomimo dążenia do jednorodnej przestrzeni w poszczególnych inwestycjach, poszukiwał odmiennych form, dlatego też jego dzieła cechuje pluralizm struktur przestrzennych. Według jego projektów zostało zrealizowanych ponad 40 kościołów, przede wszystkim na Górnym Śląsku, głównie na terenie ówczesnej rejencji opolskiej. Jego projektu są m.in. bazylika pw. św. Antoniego w Rybniku, kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Wodzisławiu Śląskim i kościół pw. św. Mikołaja w Raciborzu.
W bytomskim kościele zachowało się pierwotne wyposażenie w stylu neoromańskim, pochodzące z początku XX w. Najpiękniejszy jest ołtarz główny. W świątyni ponadto znajdują się dwa ołtarze boczne: pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa oraz pw. Najświętszej Maryi Panny, które są autorstwa F. Masorza z Rybnika. Na uwagę zasługuje również ambona autorstwa artysty J. Rifessera z Groedeln z Tyrolu, prospekt organowy wykonany przez firmę Riegera, figury św. Anny i św. Antoniego oraz witraż o tematyce figuralnej firmy Mayer z Monachium. Pozostałe witraże są współczesne i pochodzą z lat 60. XX w. Ołtarze w nawach bocznych: pod wezwaniem Matki Boskiej Fatimskiej oraz ku czci Krzyża Świętego, jak również pozostałe figury są także współczesne.
Źródło: peuk.fiiz.pl
Najstarsze historyczne zapiski dotyczące Bobrka pochodzą z 1367 r. Pierwotnie należał on do parafii Krzyża Świętego w Bytomiu-Miechowicach. W 1856 r. na terenie Bobrka powstała huta żelaza „Julia”, a następnie kopalnia węgla „Bobrek”. Wkrótce stały się one przyczyną szybkiego rozwoju miejscowości.
W 1891 r. Bobrek liczył już 2 700 katolików. Znaczny przyrost naturalny spowodował podjęcie przez ówczesnego proboszcza ks. prałata Jana Kubotha z Miechowic starań dotyczących budowy kościoła w Bobrku. Działkę budowlaną podarował hrabia Schaffgotsch – pochodzący z Turyngi przedstawiciel śląskiego rodu arystokratycznego, a fundatorami kościoła byli hrabia Schaffgotsch – dyrektor huty „Tramer”, Fundusz Górników, hrabia Thiele-Winckler z Miechowic, parafianie Bobrka i Miechowic, Paweł Bujakowski, restaurator Sobota oraz gospodarz Antoni Mierzwa z Bobrka. Kościół poświęcił ks. radca Schirmeisen 31 sierpnia 1902 r., a konsekrował ks. kardynał Jerzy Kopp 18 czerwca 1905 r.
Parafia powstała 20 marca 1906 r. Pierwszym proboszczem był ks. Józef Kubis.
Źródło: peuk.fiiz.pl
