Kościół pw. Jezusa Konającego w Częstochowie
460/89 z 21.06.1989
Kościół jest świątynią filialną świątyni rzymskokatolickiej parafii pw. Krzyża Świętego, która należy do archidiecezji częstochowskiej.
Mały kościół wybudowano staraniem ks. M. Lorentowicza, proboszcza parafii św. Barbary. Świątynia została poszerzona w 1925 r., gdy zaczęła zastępczo pełnić funkcję kościoła parafialnego. Rozbudowa kościoła była możliwa dzięki staraniom pierwszego proboszcza nowej parafii – ks. Piotra Waśkiewicza. Kościół powiększono wówczas od strony wschodniej o pomieszczenie zakrystii. Ściany i większość elementów dekoracyjnych wykonano z cegły, część detalu natomiast z kamienia. W nawie rozbudowanej świątyni znajdują się sklepienia pozorne z desek, w części ołtarzowej zaś kolebkowe.
Źródło: peuk.fiiz.pl
Parafia pw. św. Krzyża początkowo nosiła wezwanie św. Rocha. Została erygowana 21 czerwca 1925 r. przez biskupa włocławskiego Stanisława Zdzitowieckiego i wydzielona w całości z parafii św. Barbary. Wezwanie św. Rocha wzięte było z tytułu kościoła i cmentarza znajdującego się na tym terenie. Parafianie jednak chętniej korzystali z małego kościółka pw. Pana Jezusa Konającego przy Rynku Wieluńskim, niż z kościoła cmentarnego.
Po wybudowaniu nowego kościoła od 1958 r. parafia przybrała obecne wezwanie. Z parafii Podwyższenia Krzyża Świętego została wydzielona 1 sierpnia 1944 r. ekspozytura (późniejsza parafia) śś. Apostołów Piotra i Pawła, 3 listopada 1952 r. częściowo ekspozytura Miłosierdzia Bożego i 12 grudnia 1972 r. parafia św. Franciszka z Asyżu. Pierwotnie funkcję kościoła parafialnego pełnił niewielki, neogotycki kościół pw. Pana Jezusa Konającego wybudowany w 1906 r. staraniem ks. M. Lorentowicza, proboszcza parafii św. Barbary, poszerzony w 1925 r., gdy został zastępczo kościołem parafialnym, staraniem pierwszego proboszcza nowej parafii – ks. Piotra Waśkiewicza.
Nowy kościół parafialny, położony przy skrzyżowaniu ulicy Bialskiej i Sikorskiego, wybudowany został w stylu neorenesansowym w latach 1949–1956 staraniem ks. Antoniego Mietlińskiego. Poświęcił go ks. biskup Zdzisław Goliński 31 stycznia 1954 r. Kolejni proboszczowie urządzali stopniowo wnętrze. Za czasów ks. Władysława Maciąga dach kościoła został odciążony z dachówki ceramicznej, a pokryty blachą cynkową.
Ks. Kazimierz Mielczarek w 1989 r. założył dach z blachy miedzianej (poprzednie pokrycie zniszczyły wichury), odnowił wnętrze „małego” kościółka (pw. Jezusa Konającego) i urządził przedpogrzebową kaplicę przy dzwonnicy, którą ks. biskup Miłosław Jan Kołodziejczyk poświęcił 14 września 1991 r. nadając jej wezwanie NMP Bolesnej. Ks. Zdzisław Gilski uregulował prawo własności posesji przy kościele pw. Podwyższenia Krzyża Świętego i kościółku pw. Pana Jezusa Konającego oraz placu plebańskiego o łącznej powierzchni 4 952 m². Jego staraniem dobudowano do kościoła parafialnego krużganki, zabezpieczono fundamenty, rozebrano starą plebanię. W 1997 r. pomalowano wnętrze świątyni. W kościele tym odbyło się 19 września 1994 r. rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego Siostry Anieli Róży Godeckiej i przeniesienie 26 marca 1998 r. do specjalnie przygotowanej tam kaplicy jej doczesnych szczątków.
14 września 1998 r. ks. arcybiskup Stanisław Nowak uroczyście poświęcił (konsekrował) kościół pw. Podwyższenia Krzyża Świętego. W tym też dniu otworzył kaplicę zwaną Golgotą, w której umieszczono relikwie Krzyża Świętego. W roku następnym odbył się w kościele akt intronizacji Chrystusa Króla (14 września 1999 r.). Parafia rozpoczęła budowę plebanii w 2001 r.
Źródło: peuk.fiiz.pl
Kościół jest ogólnodostępny. W sprawie jego zwiedzania najlepiej jest się kontaktować z kancelarią parafii pw. św. Krzyża.
