Dawny Dom Zdrojowy w Głuchołazach

Dawny Dom Zdrojowy w Głuchołazach to wyjątkowy obiekt o bogatej historii, wzniesiony w 1882 roku jako sanatorium „Ferdinandsbad”. Był jednym z największych budynków ówczesnego uzdrowiska Bad Ziegenhals, w którym stosowano popularne w XIX wieku metody wodolecznicze Sebastiana Kneippa. Leczenie opierało się na kąpielach, okładach i polewaniach wodą o różnej temperaturze, często wzbogacaną naturalnymi dodatkami, takimi jak igliwie sosnowe czy miazga drzewna. Kuracje wspierano ruchem na świeżym powietrzu, zdrową dietą, noszeniem lnianej odzieży oraz piciem krystalicznie czystej wody ze źródeł.

Architektura i styl

Na tle innych głuchołaskich sanatoriów wyróżniała się interesująca architektura budynku. W fasadach odnaleźć można nawiązania do baroku i secesji, a także elementy stylu „szwajcarskiego” – bogate zdobienia, metalowe detale czy dekoracyjne ażurowe osłony szczytów.

Dzieje i przemiany

Przed II wojną światową obiektem zarządzały urszulanki, które prowadziły tu szkołę gospodarstwa domowego oraz klasztor, a w czasie wojny również szpital wojskowy. Z tym okresem wiąże się także postać księdza Ludwika Skowronka, autora książeczki „Droga do Nieba”, który spędził w sanatorium ostatnie lata swojego życia.

Po wojnie Dom Zdrojowy przejęły władze komunistyczne, tworząc w nim szkołę przemysłu papierniczego, a następnie przekazując go organizacjom spółdzielczym. Po 1989 roku obiekt powrócił do urszulanek, a później został przekazany Caritas Diecezji Opolskiej.

Dawny Dom Zdrojowy dziś

Wielka powódź z 1997 roku poważnie uszkodziła budynek, jednak dzięki remontowi odzyskał on dawną świetność. Dziś dawne sanatorium, znane obecnie jako „Skowronek”, pełni rolę ośrodka rehabilitacyjno-wypoczynkowego oraz nowoczesnego centrum konferencyjnego, rekolekcyjnego i kulturalnego, w którym historia harmonijnie łączy się ze współczesnością.