Dwór w Iłownicy

Rezydencja w Iłownicy została ufundowana przez Jana Kazimierza Celestę około 1690 roku. Dwór postawiono w miejscu starszej, być może drewnianej siedziby. Do budynku przylegały ogrody tarasowe. W kolejnych wiekach rezydencja została w znacznym stopniu przebudowana. Budynek murowany z cegły z użyciem kamienia, pierwotnie potynkowany, wzniesiony na planie prostokąta, z wydatnym ryzalitem od północnego-zachodu, częściowo podpiwniczony, parterowy, z użytkowym poddaszem, nakryty dachem dwuspadowym. Fasada (elewacja południowo-wschodnia) czteroosiowa, z głównym wejściem do budynku zaakcentowanym resztkami trójkątnego przyczółka. W elewacjach brak ozdobnych detali architektonicznych, na znacznej powierzchni odpada z nich nawet tynk. We wnętrzach sień przesklepiona kolebką. W innych pomieszczeniach płaskie stropy. Dwór skierowany jest fasadą na niewielkie podwórze gospodarcze. Na północ od rezydencji teren opada ku rzece Iłownicy. Dawniej w tym miejscu znajdowały się ogrody tarasowe. Obecnie w niewielkim zaniedbanym ogrodzie rosną pojedyncze okazy starszych drzew.

Żródło: palaceslaska.pl