Iński Park Krajobrazowy
Iński Park Krajobrazowy został utworzony 4 listopada 1981 roku w centralnej części Pojezierza Ińskiego. Jego powierzchnia wynosi 17 763 ha, a otulina zajmuje kolejne 26 240 ha. Park rozciąga się na terenie gmin Chociwel, Ińsko, Dobrzany i Węgorzyno. Celem jego powstania była ochrona wyjątkowego krajobrazu polodowcowego oraz cennych walorów przyrodniczych tego regionu.
Krajobraz polodowcowy i rzeźba terenu
Park charakteryzuje się zróżnicowaną rzeźbą terenu ukształtowaną przez lodowiec około 10 tysięcy lat temu. Najwyższym wzniesieniem jest Głowacz (180 m n.p.m.), dalej Sokal (174 m n.p.m.) i Sarnikierz (169 m n.p.m.). Spotkać tu można moreny czołowe, kemy, głazowiska oraz rynny glacjalne. Dzięki temu krajobraz często porównywany jest do górskiego i bywa określany mianem „Bieszczad Ińskich”.
Na obszarze parku znajduje się 63 jeziora, z czego 18 ma powierzchnię powyżej 5 ha. Największym i najbardziej znanym jest Jezioro Ińsko o wyjątkowo czystej wodzie, w którym można dostrzec kamieniste dno nawet na dużej głębokości. Wśród dużych akwenów wyróżniają się także jezioro Krzemień i Stubnica. Przez wszystkie te jeziora przepływa rzeka Ina.
Historia i dziedzictwo kulturowe
Ślady obecności człowieka na tych terenach sięgają nawet 8 tysięcy lat. Z czasów wczesnosłowiańskich zachowały się wały i grodziska nad jeziorami Woświn, Ińsko i Zajezierze. W XIV wieku w Ińsku Wedlowie wznieśli zamek, z którego do dziś przetrwały fragmenty murów.
W krajobrazie spotkać można także zabytkowe świątynie – zarówno szachulcowe, jak i kamienne, np. w Cieszynie, Przytoniu czy Chwarstnie.
Roślinność i świat zwierząt
Flora Ińskiego Parku Krajobrazowego obejmuje około 700 gatunków roślin naczyniowych, czyli jedną trzecią gatunków występujących w Polsce. 73 z nich objęte są ochroną. Występują tu m.in. pełnik europejski, orlik pospolity, rosiczka okrągłolistna oraz liczne storczyki. Szczególnie cenne są torfowiska z bogactwem roślin chronionych. Ponad 60% powierzchni parku zajmują lasy, głównie buczyny i bory sosnowe.
Fauna parku jest równie różnorodna. W jeziorach żyją sieja, sielawa i pstrąg tęczowy. Spotkać można 18 gatunków płazów, 6 gatunków gadów oraz żółwia błotnego. Park jest ostoją ptaków – gniazduje tu 142 gatunki, w tym 9 par bielików, 18 par orlików krzykliwych, bociany czarne i żurawie. Ssaki reprezentowane są przez 39 gatunków, w tym jelenie, dziki, wydry oraz reintrodukowane bobry i żubry.
Formy ochrony przyrody
Na terenie Ińskiego Parku Krajobrazowego znajdują się liczne formy ochrony, w tym sześć rezerwatów przyrody: Bórbagno Miałka, Głowacz, Kamienna Buczyna, Krzemieńskie Źródliska, Wyspa Sołtyski i Źródliskowe Zbocza. Dodatkowo wyznaczono użytki ekologiczne, m.in. Bagno Ciszewo, Pełnikowe Łąki czy Wilkowe Bagno, a także zespół przyrodniczo-krajobrazowy Ostrowie.
Park leży w granicach sieci Natura 2000 – Ostoja Ińska i Pojezierze Ińskie.
Turystyka i szlaki piesze
Iński Park Krajobrazowy to idealne miejsce dla turystów. Najciekawsze fragmenty można zobaczyć, podążając zielonym szlakiem pieszym Dobrzany – Ińsko – Cieszyno. Popularny jest także czarny szlak prowadzący na Głowacz, skąd rozciąga się malowniczy widok na okolicę.
Na terenie parku wytyczono także szlaki rowerowe i konne. Najbardziej znane to czerwony szlak im. Hetmana Stefana Czarnieckiego, niebieski Szlak Pojezierza Ińskiego i zielony Szlak Wzniesień Moren Czołowych.
Dlaczego warto odwiedzić Iński Park Krajobrazowy
Iński Park Krajobrazowy łączy w sobie niezwykłą przyrodę, bogatą historię i atrakcyjne szlaki turystyczne. Krystaliczne jeziora, rzadkie rośliny i ptaki oraz malownicze krajobrazy sprawiają, że to jedno z najpiękniejszych miejsc województwa zachodniopomorskiego.
