Kaplica pw. Matki Boskiej Szkaplerznej w Kamesznicy
A-579/88 z 22.09.1988
Kaplica Matki Boskiej Szkaplerznej jest położona na terenie rzymskokatolickiej parafii pw. Najświętszego Imienia Maryi Panny w Kamesznicy, która należy do dekanatu milowskiego w diecezji bielsko-żywieckiej.
Stary kościółek, pochodzący z poł. XIX w. jest ozdobą parku dworskiego Potockich. Został wybudowany w miejscu, gdzie w krzewie dzikiej róży hrabinie Teresie Potockiej ukazała się postać Matki Boskiej. Według innej legendy jest to wotum postawione przez hrabiego Potockiego, w miejscu gdzie ten raptus o mały włos nie postrzelił przypadkiem żony.
Początkowo wzniesiony z kamienia i cegły kościółek był niewielki. Pierwotnie nosił wezwanie św. Teresy (na część Teresy Potockiej), ale jeszcze sami Potoccy zmienili jego wezwaniem, poświęcając kaplicę Matce Boskiej Szkaplerznej, i tak zostało po dziś dzień.
Świątynia została rozbudowana w latach 50. XX w. Podczas odpustów, przybywali i nadal przybywają do niej pielgrzymi z okolicznych wiosek, wierząc w cudowną moc Matki Boskiej Szkaplerznej, której stary piękny obraz wisi w ołtarzu oraz w uzdrowicielską moc wody ze źródełka. Woda ta uzdrowić miała wzrok hrabiego Marcelego Potockiego, któremu przemywano nią oczy kilka razy dziennie, a także wielu mieszkańcom okolicznych wiosek.
Czy uzdrowicielska moc źródełka faktycznie działa, to już zależy od wiary każdego z nas. Warto jednak zobaczyć ten malutki stary kościółek, stanowi on bowiem piękną ozdobę zabytkowego kamesznickiego parku.
Źródło: peuk.fiiz.pl
Kamesznica została założona w XVII w. na miejscu wcześniejszego osiedla pasterskiego przez ówczesną właścicielkę Żywiecczyzny – królową Konstancję. W 1720 r. po bezpotomnej śmierci wojewody wałaskiego Tomasza Jaska jego grunty w Kamesznicy przejął dwór żywiecki. Na polecenie ówczesnego „pana na Żywcu”, Franciszka Wielopolskiego, na ziemiach tych założono folwark, a zabudowania folwarczne wzniesiono u zbiegu Kamesznickiego Potoku i Bystrej. Gdy pod koniec XVIII w. zaczęła się rozpadać fortuna Wielopolskich, Kamesznica przeszła w 1800 r. w ręce Marcina Badeniego, działacza politycznego i społecznego w Królestwie Polskim, posła na Sejm Czteroletni, a następnie w 1831 r. stała się własnością hrabiów Marcelego i Teresy Potockich herbu Pilawa z Buczacza. Na miejscu dawnych budowli folwarcznych wznieśli oni w 1833 r. swoją letnią rezydencję, otoczoną pięknym parkiem krajobrazowym o powierzchni ok. 7,5 ha. W 1851 r. wybudowali zaś mały kościółek, poświęcony najpierw św. Teresie, a później Matce Boskiej Szkaplerznej. W 1846 r. Kamesznicę wraz z dworkiem i parkiem nabył od Teresy Potockiej Karol Ludwik Habsburg. Dworek stał się siedzibą arcyksiążęcego Zarządu Lasowego.
Jeżeli chodzi o świątynią parafialną w Kamesznicy, choć starania o jej budowę podejmowano jeszcze przed II wojną światową, wzniesiona ona została dopiero w latach 80. XX w. w miejscu wybranym jeszcze przed wojną i wskazanym przez ks. kardynała Adama Sapiehę. Pierwsza msza św. na placu budowy odbyła się 26 sierpnia w 600-lecie Obrazu Matki Bożej Częstochowskiej. 12 września 1985 r. ks. biskup Jan Pietraszko podpisał dekret erekcyjny kościoła. Budowlę zaprojektował inż. arch. Stanisław Wiewióra. 14 września 1996 r. ks. biskup Tadeusz Rakoczy dokonał uroczystej konsekracji świątyni. Obraz patronki kościoła – Matki Boskiej Zwycięskiej – wzorowany na obrazie z polskiego kościoła na Kahlenbergu w Wiedniu (który z kolei jest kopią obrazu z rzymskiego kościoła pw. Imienia Najświętszej Maryi Panny przy Foro Troiano) namalował artysta z Krakowa Władysław Kawęcki. Wraz z parafianami z Kamesznicy obraz odbył pielgrzymkę do Rzymu, gdzie pokazano go Ojcu Świętemu, który pobłogosławił wizerunek.
Źródło: peuk.fiiz.pl
