Kobylarzowy Żleb

Kobylarzowy Żleb zwany również Szarym Żlebem to głęboki żleb w Tatrach Zachodnich opadający w zachodnim kierunku z Czerwonego Grzbietu (z okolic Kobylarzowego Siodełka) do Doliny Miętusiej (ok. 1420–1800 m n.p.m.). Jest głębokim wąwozem o stromych ścianach, wyciętych w przeszłości w skałach wapiennych przez język lodowca. W połowie Koylarzowego Żlebu znajduje się kilkunastometrowej wysokości próg skalny. W 1971 r. zainstalowano na nim łańcuchy, które ułatwiają jego pokonanie. Szlak przez Kobylarzowy Żleb może nastręczać trudności, gdy panuje niezbyt dobra widoczność. Ścieżka wiodąca ze szczytu Małołączniaka (2096 m n.p.m.) najpierw prowadzi łagodnym grzbietem, a następnie skręca ostro w lewo. Przeoczenie tego miejsca może grozić zabłądzeniem w trudnym i przepaścistym terenie.

Od południowej strony jego bardzo strome zbocza tworzą poszarpane turnie Litworowego Grzbietu zakończone Ratuszem Litworowym, od północy Kobylarzowa Turnia. Kobylarzowy Żleb rozpoczyna się tuż obok polodowcowego kotła Wielkiej Świstówki. 

Wiosną obficie zakwitają tutaj typowe rośliny górskie, z których niektóre rosną tylko w Tatrach. Liczne kępy tworzy tu różeniec górski, len karpacki, skalnica dwuletnia, wiechlina alpejska, pojedynczymi kępkami rośnie rutewka orlikolistna, szczeliny skał porasta fiołek alpejski i jaskier alpejski. Całymi darniami występuje lepnica bezłodygowa tworząca poduszki i miniaturowe krzewinki szpalerowe płożące się po skałach – wierzba żyłkowana i alpejska, liczne gatunki skalnic i goryczek, powojnik alpejski, ostróżka tatrzańska i inne (w TPN wszystkie rośliny podlegają ochronie). Rosną tutaj także gnidosz Hacqueta, głodek kutnerowaty i traganek wytrzymały – bardzo rzadkie rośliny, w Polsce występujące tylko w Tatrach i to w nielicznych tylko miejscach.

Przejście Kobylarzowego Żlebu sprawia pewne problemy. Stromo pnąca się w górę ścieżka prowadzi jego dnem zasypanym piargami i rumowiskiem kamiennym. Łatwo o poślizgnięcie się na drobnych piargach osuwających się pod butami, należy więc zachować szczególną ostrożność, zwłaszcza podczas schodzenia w dół. W jednym miejscu, 30 min. przed wyjściem na Czerwony Grzbiet, podejście jest bardzo strome. Pokonać trzeba 12-metrowej wysokości próg skalny ubezpieczony łańcuchem. W zimie żlebem schodzą lawiny, w jego dolnej części pod Litworowym Grzbietem zalega płat śniegu aż do lata. W środkowej części znajduje się jaskinia Szara Studnia, a w górnej Jaskinia w Kobylarzowym Żlebie i tuż przy samym szlaku jaskinia Studnia na Szlaku.

Źródło: wikipedia.pl / malopolska.szlaki.pttk.pl