Kościół pw. św. Mikołaja w Lublińcu

Kościół pw. św. Mikołaja jest świątynią parafialną rzymskokatolickiej parafii pod tym samym wezwaniem, która położona jest na terenie dekanatu Lubliniec należącego do diecezji gliwickiej.

Wzniesiony w latach 1576–1590 z fundacji Andrzeja Kochcickiego kościół został znacznie przebudowany przez Cellarich ok. poł. XVII w. Wznieśli oni bowiem w 1648 r. kaplicę pw. św. Karola Boromeusza. W jej wnętrzu umieszczony został pierwszy na Śląsku ołtarz św. Karola Boromeusza. W świątyni znajdują się ponadto freski wyobrażające żywot Świętego. Kolejnych znacznych przebudów świątynia doczekała się jeszcze w II poł. XVII w., a następnie w XVIII i XIX w. W ich wyniku jej obecny kształt jest w zasadzie bezstylowy, aczkolwiek można zauważyć pewne ślady cech gotyckich i barokowych.

Najstarszy zachowany opis wyglądu lublinieckiego kościoła pochodzi z protokołu jego wizytacji z 1679 r. i brzmi następująco: „…katolicki kościół parafialny został zbudowany z kamienia w sposób kunsztowny przez włoskiego architekta. Jego długość wynosi 57, a szerokość 40 łokci…” (1 łokieć – około 70 cm). Z kolejnego protokołu z 1687 r. dodatkowo wynika, że „…jest całkowicie murowany, przestronny i pełen światła, zdobny wewnątrz przez łuki (sklepień), które ciągną się przez cały kościół… chór w kościele jest murowany.”

Według konserwatorów zabytków, najstarszą częścią kościoła, sięgającą epoki gotyku, jest jego prezbiterium.

Świątynia jest orientowana, czyli jej prezbiterium zwrócone jest w kierunku wschodnim. Budowla jest murowana z kamienia i cegły. Prezbiterium zostało zamknięte trójbocznie. Znajduje się przy nim od strony północnej prostokątna zakrystia, a od strony południowej kruchta nowszego pochodzenia. Szersza i wyższa nawa prostokątna jest czteroprzęsłowa, być może przedłużona o jedno przęsło ku zachodowi. Przy nawie od północnej strony znajduje się masywna kwadratowa wieża, w przyziemiu której leży druga kaplica – Kochcickich, z kryptą grobową pod spodem. Od południa zaś znajduje się wspomniana wcześniej kwadratowa kaplica pw. św. Karola Boromeusza, a obok niej, wzdłuż południowej ściany nawy, niewielka kruchta i składzik.

W prezbiterium sklepienie jest kolebkowe z lunetami, pokryte skromną dekoracją stiukową o motywach geometrycznych. Nawa nakryta jest natomiast sklepieniem kolebkowym z lunetami, oddzielona tęczą o łuku półkolistym.

Ściany nawy i prezbiterium rozczłonkowane są przyściennymi filarami o wysokich cokołach, zwieńczonymi fragmentami belkowania. Chór muzyczny murowany, wsparty został na dwu masywnych, czworobocznych filarach.

Zachodnia fasada nosi cechy klasycystyczne.

Źródło: peuk.fiiz.pl