Pałac w Patoce

W początkach XIX w. majątek Panoszów-Zborowskie wraz z przyległościami należał do Edwarda von Kościelskiego. Na przełomie 1888/1889 nabył go wraz z folwarkami Panoszów i Patoka książę Hugo von Radolin. Nabyty majątek przekształcił w fideikomis.

Książę Hugo von Radolin był znaną postacią życia politycznego w Prusach. Był szambelanem królewskim, głównym podczaszym, tajnym radcą królewskim, marszałkiem dworu cesarza Fryderyka III, ambasadorem cesarskim w Paryżu, kawalerem orderu Czarnego Orła oraz kawalerem honorowym suwerennego Zakonu Maltańskiego z siedzibą w pałacu w Jarocinie.

Książę Hugo von Radolin przebudował i powiększył istniejący już w Patoce zamek. Po zakończeniu prac w zamku zamieszkał rotmistrz, hrabia Alfred von Radolin.

Po II Wojnie Światowej w pałacu mieścił się dom opieki dla starszych ludzi, później szkoła ogrodnicza a następnie ośrodek leczniczy dla narkomanów. Obecnie obiekt stanowi własność prywatną i jest remontowany. Pałac w Patoce położony jest pośrodku parku krajobrazowego.

Historia rodu

Radolińscy należeli do starego, średniowiecznego rycerstwa polskiego. Według legendy rodowej przedstawiciele tego rodu znani byli już w początkach XI wieku. Za protoplastę rodu Radolińskich heraldycy uznają brata biskupa krakowskiego Piotra Wysza. Był nim Macieja z Lubiszyna, wojewoda kujawski na początku XV wieku. Córka jego - Barbara, była żoną Zawiszy Czarnego. W drugiej połowie XVII wieku Andrzej Radoliński, kasztelan krzywiński w Wielkopolsce, pozostawił liczne potomstwo, które dało początek poszczególnym liniom tego rodu.

Posiadali majątki na terenie całej Wielkopolski. W 1780 roku otrzymali tytuł hrabiów pruskich potwierdzony w 1836 roku, a w 1888 roku Hugo hr. Radolin- Radoliński otrzymał tytuł księcia pruskiego ze zmianą nazwiska na von Radolin. Nabył on majątki na Górnym Śląsku, wówczas to po raz pierwszy przedstawiciele tego rodu pojawili się na tym terenie.

Źródło: Emmerling Danuta, Górnośląskie zamki i pałace, 1999.

1. Emmerling Danuta, Górnośląskie zamki i pałace, 1999.