Jezioro Pilchowickie
![](/data/thumbs/places/5/69/56936/1200x800/jezioro_pilchowickie_widok_z_mostu_kolejowego_3.jpg)
![](/data/thumbs/places/5/69/56936/300x300/jezioro_pilchowickie_panorama.jpg)
![](/data/thumbs/places/5/69/56936/300x300/zapora_pilchowice_3.jpg)
![](/data/thumbs/places/5/69/56936/300x300/jezioro_pilchowickie_widziane_z_zapory_wodnej_3.jpg)
![](/data/thumbs/places/5/69/56936/300x300/pilchowice_zapora_wodna.jpg)
![](/data/thumbs/places/5/69/56936/300x300/zapora_pilchowice.jpg)
![](/data/thumbs/places/5/69/56936/300x300/pilchowice_dam_winter_03.jpg)
Jezioro Pilchowickie (Pilchowicki Zbiornik Wodny) (niem. Bobertalsperre) – zbiornik zaporowy (jezioro zaporowe) na Dolnym Śląsku o długości 7 km, powierzchni 240 ha i pojemności 50 mln m³.
Powstało przez przegrodzenie w latach 1902–1912 rzeki Bóbr zaporą o wysokości 62 m i długości 290 m w koronie. Podstawowym celem Jeziora Pilchowickiego jest działanie przeciwpowodziowe (retencja) i produkcja energii elektrycznej. Poniżej zapory znajduje się elektrownia wodna o mocy 13,364 MW. Głębokość zbiornika waha się między 40 a 47 metrów ze względu na działanie elektrowni. Wokół zbiornika znajduje się teren spacerowy.
W uroczystości oddania zapory do użytku w dniu 16.11.1912 uczestniczył cesarz Wilhelm II.
Nad jeziorem w 1909 roku firma B. Liebold&Co AG Holzminden wybudowała kosztem 260 tysięcy marek most kolejowy o długości 131,7 m. Most ten, wysadzony w powietrze w maju 1945, został odbudowany i oddany ponownie do użytku w listopadzie 1946.
Źródło: wikipedia.pl