Stacja wąskotorowa Pogorzelica

Stacja wąskotorowa Pogorzelica to zabytkowy dworzec kolejki wąskotorowej, który odgrywa ważną rolę w historii transportu i turystyki Pomorza Zachodniego. Dworzec pierwotnie składał się z dwóch budynków: starszy, wzniesiony po wschodniej stronie w latach 1912–1913, mieścił restaurację „Bahnwirtschaft” oraz pokoje na wynajem. Drugi budynek powstał w latach 20. XX wieku, w okresie dynamicznego rozwoju Pogorzelicy i rozbudowy infrastruktury kolejowej.

Historia kolei wąskotorowej w Pogorzelicy

Kolej wąskotorowa z Gryfic do Niechorza ruszyła 1 lipca 1896 roku. Początkowo poruszała się po torach o rozstawie 750 mm, a w 1912 roku rozstaw szyn zwiększono do 1000 mm, co poprawiło transport towarowy i przyczyniło się do rozwoju gospodarki regionu. Na początku XX wieku kolej stanowiła kluczowy element łączności lokalnej.

Po wojnie transport kolejowy zaczął słabnąć na rzecz transportu samochodowego, a infrastruktura i tabor zaczęły niszczeć. Wpisanie Gryfickiej Kolei Dojazdowej do rejestru zabytków 11 maja 1995 roku ochroniło ją przed całkowitym zniszczeniem. Mimo to w latach 90. władze PKP rozważały sprzedaż wąskotorówki, otrzymując oferty nawet z Kenii.

Rewitalizacja i nowoczesne funkcjonowanie

W 2002 roku gmina Rewal przejęła linię Gryfice–Trzebiatów wraz z taborami, a w 2004 roku, dzięki dotacjom unijnym i współpracy z Zachodniopomorskim Urzędem Marszałkowskim, rozpoczęto rewitalizację Nadmorskiej Kolei Wąskotorowej. Modernizacja objęła odcinek Trzęsacz–Pogorzelica o długości 10 km, odrestaurowano tabor kolejowy, wyposażono wagony w ogrzewanie i toalety, odmalowano lokomotywy oraz wyremontowano zabytkowe dworce.

W 2013 roku powstała spółka Nadmorska Kolej Wąskotorowa z siedzibą w Pogorzelicy, która obecnie prowadzi regularny przewóz turystów na trasie Gryfice–Pogorzelica. Stacja wąskotorowa Pogorzelica jest dziś nie tylko zabytkiem historycznym, ale także ważną atrakcją turystyczną regionu, przyciągającą miłośników kolejnictwa i podróży nad Bałtykiem.