Pokazowa Zagroda Żubrów w Pszczynie
Zaledwie kilkaset metrów od pszczyńskiej starówki można spotkać... żubra. Taką możliwość daje odwiedzenie Pokazowej Zagrody Żubrów, która powstała na terenie zabytkowego parku, w części zwanej „Zwierzyniec”. Na blisko 10 hektarach wybudowano dwie zagrody wraz z infrastrukturą, m.in. paśnikami, zagrodą kwarantannową oraz magazynami karmy. Zwierzęta można oglądać z pomostu widokowego, na który osoby niepełnosprawne mogą wyjechać windą.
W Zagrodzie można zapoznać się ze zwyczajami nie tylko żubra,największego ssaka w Europie, ale również poznać inne zwierzęta zamieszkujące tereny południowej Polski tj. muflony, jelenie, sarny, daniele oraz pozostałych mieszkańców obiektu tj: kaczki krzyżówki, kazarki rdzawej, bernikli, gęsi łabędzionosej, łabędzi oraz pawi indyjskich. Na terenie Zagrody znajduje się obiekt muzealno-edukacyjny, w którym istnieje możliwość przeprowadzenia zajęć przyrodniczych. Przez obiekt prowadzi ścieżka edukacyjna, tablice przedstawiające las jako ekosystem oraz ekspozycje prezentujące faunę i florę.
Zwiedzanie Zagrody może zostać wzbogacone o film przedstawiający historię żubra w Pszczynie. Film w przystępny i ciekawy sposób zapoznaje widzów z historią żubrów w Pszczynie. Salę kinową, która posiada 42 miejsca i jest wyposażona w najnowszy sprzęt multimedialny można wykorzystać do przeprowadzenia seminariów, szkoleń lub spotkań biznesowych. W restauracji, która sąsiaduje z Zagrodą można zorganizować catering lub obiad. Warto też zajrzeć do Biura Informacji Turystycznej, które oferuje szeroką gamę wydawnictw i pamiątek związanych z ziemią pszczyńską.
Źródło: zubry.pszczyna.pl
Żubry w pszczyńskich lasach pojawiły się oczywiście za sprawą jednego z władców ziemi pszczyńskiego, Jana Henryka XI Hochberga. Zostały one tutaj sprowadzone po to, by uświetniać organizowane tutaj polowania, w których uczestniczyły przecież koronowane głowy z całej Europy.
Zwierzęta przywieziono pociągiem i umieszczono w 2-hektarowej zagrodzie Wygorzele w Nadleśnictwie Murcki. Rok później wypuszczono je do ogrodzonego zwierzyńca o powierzchni 600 ha, gdzie przebywały do 1891 r. Potem przeniesiono je do Nadleśnictwa Pszczyna, gdzie miały do swojej dyspozycji 11 000 ha lasów. Dzięki troskliwej ochronie i opiece stado zaczęło się szybko powiększać. Zwierzęta dokarmiano jedynie zimą i chroniono przed kłusownikami. Po I wojnie światowej stado liczyło aż 74 sztuki.
W 1919 r. wytępiono ostatnie dziko żyjące żubry w Puszczy Białowieskiej. Dziesięć lat później pszczyńskie stado z linii PL przyczyniło się do restytucji stada białowieskiego. Geny żubrów pszczyńskich zasiliły także światową hodowlę tego gatunku. Pośród założycieli stada światowego żubrów nizinnych są takie osobniki, jak: Plavia, Planta, Plebejer, Placida i Plewna.
W latach 50. XX w. w lasach pszczyńskich wybuchła epidemia pryszczycy, która zdziesiątkowała żubry z Jankowic. Aby ratować hodowlę sprowadzono z Białowieży potomków pszczyńskich żubrów i dzięki nim odnowiono stado. W październiku 2006 r. otwarto w Jankowicach Ośrodek Edukacji Ekologicznej „Pszczyńskie żubry”.
Źródło: peuk.fiiz.pl
Żubry w pszczyńskich lasach pojawiły się oczywiście za sprawą jednego z władców Ziemi Pszczyńskiego, Jana Henryka XI Hochberga. Zostały one tutaj sprowadzone po to, by uświetniać organizowane tutaj polowania, w których uczestniczyły przecież koronowane głowy z całej Europy.
Zwierzęta przywieziono pociągiem i umieszczono w 2-hektarowej zagrodzie Wygorzele w Nadleśnictwie Murcki. Rok później wypuszczono je do ogrodzonego zwierzyńca o powierzchni 600 hektarów, gdzie przebywały do 1891 r. Potem przeniesiono je do Nadleśnictwa Pszczyna, gdzie miały do swojej dyspozycji 11 000 hektarów lasów. Dzięki troskliwej ochronie i opiece stado zaczęło się szybko powiększać. Zwierzęta dokarmiano jedynie zimą i chroniono przed kłusownikami. Po I wojnie światowej stado liczyło aż 74 sztuki.
W 1919 r. wytępiono ostatnie dziko żyjące żubry w Puszczy Białowieskiej. Dziesięć lat później pszczyńskie stado z linii PL przyczyniło się do restytucji stada białowieskiego. Geny żubrów pszczyńskich zasiliły także światową hodowlę tego gatunku. Pośród założycieli stada światowego żubrów nizinnych są takie osobniki, jak: Plavia, Planta, Plebejer, Placida i Plewna.
W latach 50. XX w. w lasach pszczyńskich wybuchła epidemia pryszczycy, która zdziesiątkowała żubry z Jankowic. Aby ratować hodowlę sprowadzono z Białowieży potomków pszczyńskich żubrów i dzięki nim odnowiono stado. W październiku 2006 r. otwarto w Jankowicach Ośrodek Edukacji Ekologicznej „Pszczyńskie żubry”.
Ciekawe dane:
Żubr, jako ogromne zwierzę, zjada dziennie ok. 60 kg pożywienia.
Dorosły żubr może osiągnąć masę nawet jednej tony.
Cielak żubra waży po urodzeniu od 15 do 35 kg.
Podobnie, jak u człowieka, ciąża trwa 9 miesięcy.
Krowy to opiekuńcze matki – przez pierwsze trzy tygodnie nie odstępują młodych na krok, okres laktacji trwa od 6 do 8 miesięcy.
Żubr żyje średnio 20 lat, samice osiągają wiek 25 lat. Najstarszą żubrzycą zapisaną w Księdze Rodowodowej była Planta, żyła aż 27 lat.
Żubry są z natury spokojnymi zwierzętami, jednak w momencie zagrożenia mogą przeskoczyć przeszkodę o wysokości 180 cm.
Od 1952 r. żubr europejski podlega w Polsce całkowitej ochronie.
