Muzeum Prasy Śląskiej w Pszczynie

Kamienica przy ulicy Piastowskiej 26 wyróżnia się w zabudowie Pszczyny i przywołuje przed oczy wygląd miasta z XVIII wieku. Jest to jednopiętrowy budynek, przykryty dwuspadowym dachem. Z zewnątrz uwagę zwraca biel ścian, z którą kontrastują pociemniałe gonty dachu. Uroku kamieniczce dodaje skromna facjatka. Kamienica została przekształcona w muzeum w 1985 roku, dzięki staraniom obecnego kustosza – Aleksandra Spyry oraz wsparciu Towarzystwa Miłośników Ziemi Pszczyńskiej. Podstawową działalnością muzeum jest kolekcjonowanie i prezentacja wszelkich druków śląskich, powstałych w języku polskim, niemieckim i innych. Znajdziemy więc tutaj przede wszystkim gazety, ulotki, druki akcydensowe, książki. Najstarszym drukiem w posiadaniu muzeum jest brewiarz z 1688 roku, najstarszą zaś gazetą – egzemplarz Schlesische Privilegirte Zeitung z 1813 roku. W bibliotece dostępna jest największa kolekcja książek i czasopism związanych z Pszczyną. Bardzo interesujący jest zbiór maszyn drukarskich i urządzeń introligatorskich. Zwiedzający mają możliwość wydrukowania sobie pamiątki na ręcznej prasie typograficznej z drugiej połowy XIX wieku. W muzeum upamiętniono również trzy wybitne postacie. Zrekonstruowano gabinet redaktorski Wojciecha Korfantego, wybitnego działacza, walczącego o polskość Śląska. Osobne pomieszczenie poświęcono Ludwikowi Musiołowi – nauczycielowi, krajoznawcy, historykowi, autorowi ponad 300 prac - w tym monumentalnej monografii historycznej Pszczyny. Na piętrze wygospodarowano „Izbę u Telemanna”, w której umieszczono zabytkowe instrumenty muzyczne; od czasu do czasu rozbrzmiewa w niej również elegancka muzyka Georga Telemanna, XVIII-wiecznego kompozytora, często obecnego na dworze książąt pszczyńskich. Muzeum Prasy Śląskiej znajduje się na Szlaku Zabytków Techniki.

Kronika szlakowa

Tutaj można poznać historię regionalnych wydawnictw prasowych . Polskojęzyczna prasa na Górnym Śląsku zaczęła ukazywać się już w okresie Wiosny Ludów. Jedną z pierwszych gazet tego typu był „Dziennik Górnoszlązki” wychodzący w Bytomiu 162 lata temu. Początkowo w gazecie przedrukowywano artykuły ukazujące się w Poznaniu, Krakowie, Warszawie czy Lwowie, jednak już od 16 numeru zmienił się profil pisma. Zaczęto drukować cykl legend i opowieści ze Śląska, przygotowywanych przez Józefa Lompę, zamieszczano artykuły o historii regionu oraz zaczęto opisywać wydarzenia lokalne. Wkrótce za sprawą „Dziennika Górnoszlązkiego” otwarto na Śląsku czytelnie ludowe w Bytomiu, Woźnikach, Rybniku i Lublińcu. Były to pierwsze biblioteki publiczne na Górnym Śląsku zawierające książki polskojęzyczne.

Źródło: www.zabytkitechniki.pl