Tablica upamiętniająca płk. Czesława Chmielewskiego w Tarnowskich Górach
Na domu przy ul. Sienkiewicza 1 w Tarnowskich Górach, w którym przed wojną mieszkał płk Czesław Chmielewski, dowódca 3 Pułk Ułanów Śląskich, w sobotę (19.06) odsłonięto tablicę jego imienia. Jej wykonanie wsparł Urząd Miejski w Tarnowskich Górach, przedstawiciele miasta uczestniczyli w uroczystości odsłonięcia wraz z córką pułkownika Teresą.
Uroczystość, jak i powieszenie tablicy zorganizowali członkowie Ochotniczego Szwadronu 3. Pułku Ułanów Śląskich. Wszystko po to , aby uhonorować ostatniego przed II wojną światową dowódcę 3. Pułku Ułanów Śląskich w Tarnowskich Górach. Chmielewski dowodził nim od marca 1937 roku, w czasie niemieckiej napaści przewodniczył ułanom wchodzącym w skład Krakowskiej Brygady Kawalerii Armii „Kraków”. Walczył z nimi na szlaku bojowym od Tarnowskich Gór na Lubelszczyznę. Ostatni dowódca tarnogórskich ułanów został ciężko ranny w bitwie pod Tomaszowem Lubelskim.
Źródło: tarnowskiegory.pl
Urodzony w 1897 roku w w majątku Masłowszczyzna w powiecie oszmiańskim Czesław Chmielewski do 1915 roku uczył się w Korpusie Kadetów w Połocku, w tym roku wstąpił do Mikołajewskiej Szkoły Jazdy w Piotrogrodzie. W lutym 1916 roku został skierowany do Legionu Puławskiego, w którym służył do stycznia 1918 roku jako młodszy oficer 2 szwadronu. W pierwszej połowie 1918 roku był dowódcą 6 szwadronu I Korpusu Polskiego w Rosji. Po rozwiązaniu korpusu przyjechał do Warszawy, gdzie w listopadzie 1918 roku wstąpił do Wojska Polskiego. Służył w 4 szwadronie 1 pułku Ułanów Krechowieckich, od grudnia tego roku na froncie wojny polsko-ukraińskiej, a w latach 1919 i 1920 na froncie wojny polsko-bolszewickiej. W kwietniu 1920 roku ukończył kurs Oficerskiej Szkoły Jazdy w Grudziądzu. Po powrocie na front dowodził 4 szwadronem 1 pułku ułanów. Szczególnie zasłużył się w czasie bitwy pod Łaszczowem, gdzie przeprowadził szarżę, rozbijając nieprzyjaciela i biorąc do niewoli jeńców. W czasie tej właśnie bitwy został ranny.
W 1922 roku odznaczono go Krzyżem Walecznych jako rotmistrza byłego 1 pułku ułanów I Korpusu Polskiego w Rosji.
Po wojnie pozostał w 1 pułku ułanów, w którym od 1924 roku pełnił funkcję kwatermistrza. W styczniu 1928 roku został przeniesiony do 9 pułku strzelców konnych w Grajewie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku. Od kwietnia 1930 roku do kwietnia 1937 roku dowodził 13 pułkiem Ułanów Wileńskich, następnie, do września 1939 roku – 3 pułkiem Ułanów Śląskich w Tarnowskich Górach.
W kampanii wrześniowej 1939 roku dowodził 3 pułkiem ułanów wchodzącym w skład Krakowskiej Brygady Kawalerii Armii „Kraków”. Walczył z Niemcami na szlaku bojowym od Tarnowskich Gór na Lubelszczyznę. Był ciężko ranny w bitwie pod Tomaszowem Lubelskim. Po kolejnej bitwie, 19 września 1939 roku, straciwszy przytomność, pozostał na placu boju. Po odzyskaniu przytomności i po opatrzeniu ran został przewieziony do szpitala w Tomaszowie Lubelskim. Został uznany za inwalidę, w wyniku czego nie dostał się do niewoli.
Po wojnie mieszkał w Tomaszowie Mazowieckim, gdzie zmarł 1 lipca 1960 roku i tam też został pochowany.
Źródło: tarnowskiegory.pl
