Kościół Dzieciątka Jezus w Warszawie (Ochota)

Projekt budowy zespołu szpitala Dzieciątka Jezus przewidywał wzniesienie w kompleksie jego zabudowań dwóch niewielkich świątyń chrześcijańskich: prawosławnej (czyli późniejszej kaplicy Matki Bożej Nieustającej Pomocy) i katolickiej.

Budowę kaplicy katolickiej Dzieciątka Jezus rozpoczęto w dniu 25 lipca 1897 roku i zaplanowano ją na 150 osób (dzisiejsza część węższa prezbiterium z głównym ołtarzem). Kaplicę oddano do użytku prawdopodobnie w roku 1902. Wkrótce okazała się ona zbyt szczupła, więc postanowiono przystosować ją jako prezbiterium dla nowo projektowanej trzynawowej w stylu neogotyku. Pracę związaną z rozbudową świątyni przerwała I wojna światowa. Po czterech latach przerwy rozpoczęto je na nowo. Pierwotnie zbudowany kościół w stylu neogotyckim pozostawiono bez zmian jako prezbiterium. Tylna ściana świątyni została rozebrana, a w jej miejscu ustawiono balustradę do komunii świętej. Dobudowano obszerniejszy, trzynawowy kościół oraz zakrystię. Budowa kościoła została ukończona w 1925 roku.

W czasie II wojny światowej kościół został poważnie uszkodzony. Podczas obrony Warszawy, 24 września 1939 roku, rozbita została wieża, rozbite dzwony i zerwany dach. W 1941 roku po prawej stronie kościoła umieszczony został, sprowadzony ze Lwowa, obraz Miłosierdzie Boże którego autorem jest Stanisław Batowski Kaczor. Natomiast w 1944 roku po lewej stronie umieszczono obraz Niepokalane Poczęcie NMP który namalował prof. Adolf Hyła z Krakowa.

Od 1986 jest kościołem parafialnym parafii rzymskokatolickiej św. Alojzego Orione.

Źródło: wikipedia.pl