Muzeum Wincentego Witosa w Wierzchosławicach
Zagroda Wincentego Witosa – obejście w Wierzchosławicach zbudowane przez Wincentego Witosa. W skład zagrody wchodzą: dom mieszkalny, budynek inwentarski, stodoła, spichrz oraz wolno stojąca piwnica z nadbudową. Od 1971 roku mieści się tutaj Muzeum Wincentego Witosa. Większość zabudowań zachowuje swój pierwotny charakter, jedynie budynek inwentarski (po rekonstrukcji) zaadaptowano na cele administracyjne i muzealne.
Zagrodę zbudowano w północnej części podtarnowskich Wierzchosławic w województwie małopolskim. Położona jest przy drodze z Wojnicza do Radłowa, w pobliżu skrzyżowania z szosą prowadzącą do przysiółka Dwudniaki. Znajduje się na małopolskim szlaku architektury drewnianej. Od rodzinnego domu (miejsca urodzin) Wincentego Witosa dzieli ją około 500 m.
Pięć budynków ustawiono w czworobok wokół podwórza. Pierwotnie były to: dom mieszkalny, budynek inwentarski (nazywany stajnią lub oborą), stodoła, spichrz oraz piwnica z nadbudową. Wszystkie budynki, zbudowane z drewna, mają konstrukcję zrębową. Dwuspadowe dachy budynków kryte są dachówką. W domu – układ wnętrz dwutraktowy z sienią, przebiegającą na osi środkowej budynku. Znajdują się w nim cztery izby.
Od ogrodu i sadu zabudowania oddziela drewniany płot, całość otacza ogrodzenie wykonane ze stalowej siatki.
Muzeum Wincentego Witosa jest oddziałem Muzeum Okręgowego w Tarnowie. Powstało w 1971 roku z inicjatywy działaczy ludowych ze Stanisławem Mierzwą na czele oraz rodziny Wincentego Witosa. Pierwszą kierowniczką muzeum była wnuczka Wincentego Witosa, Joanna Steindel.
W domu mieszkalnym utrzymano autentyczny wygląd wnętrz. W gabinecie Wincentego Witosa zachowały się meble, dokumenty i rzeczy osobiste trzykrotnego premiera II Rzeczypospolitej. W domu można też zobaczyć izbę czarną (kuchnię) i pokój pani domu z okresu międzywojennego.
W zaadaptowanym budynku inwentarskim (stajni) znajduje się wystawa przedstawiająca biografię Wincentego Witosa, a także izba z pamiątkami po jego współpracowniku Stanisławie Mierzwie. W stodole zgromadzono narzędzia i sprzęty rolnicze używane w gospodarstwie rolnym przez Witosa. W spichlerzu tzw. małej stodole umieszczono kolekcję historycznych sztandarów organizacji ludowych, najstarszym okazem jest sztandar tarnowskiego zarządu powiatowego Polskiego Stronnictwa Ludowego „Piast” z 1928 roku.
Muzeum organizuje zajęcia edukacyjne dla uczniów.
Druga część muzeum mieści się w rodzinnym domu, w którym Wincenty Witos się urodził.
Źródło: wikipedia.pl
Niezabudowany grunt o powierzchni 24 arów, na którym zbudowano zagrodę, był posagiem żony Wincentego Witosa, Katarzyny. Budowa zagrody rozpoczęła się w 1905 roku i trwała osiem lat. W domu zamieszkali Witosowie z córką Julią. Witos w czasie procesu brzeskiego, obawiając się utraty majątku, przekazał formalnie obejście swej jedynej córce. Po śmierci Katarzyny i Wincentego Witosów w domu mieszkała ich córka z rodziną. Ostatnią właścicielką gospodarstwa z rodziny Wincentego Witosa była jego wnuczka Joanna Steindel, która przekazała najpierw część domu, a później zagrodę na cele muzealne. W 1971 roku została pierwszą kierowniczką utworzonego muzeum. W latach 1995-97 wszystkie budynki zagrody zostały wyremontowane.
Źródło: wikipedia.pl
Godziny otwarcia:
- poniedziałek nieczynne
- wtorek 8.00 – 15.30
- środa 8.00 – 15.30
- czwartek 8.00 – 15.30 (wejście bezpłatne)
- piątek 8.00 – 15.30
- sobota 10.00 – 15.00 (od 1 maja do 30 września); nieczynne (od 1 października do 30 kwietnia)
- niedziela 10.00 – 15.00
Inne obiekty znajdujące się w:
Muzeum Okręgowe w Tarnowie
- Galeria "Panorama" w Tarnowie
- Muzeum Dwór w Dołędze
- Muzeum Etnograficzne w Tarnowie
- Muzeum Historii Tarnowa i Regionu
- Muzeum Pamiątek po Janie Matejce w Nowym Wiśniczu
- Muzeum Ratusz - Galeria Sztuki Dawnej w Tranowie
- Muzeum Wincentego Witosa w Wierzchosławicach
- Muzeum Zamek w Dębnie
- Regionalne Centrum Edukacji o Pamięci w Tarnowie
- Zagroda Felicji Curyłowej w Zalipiu