Kościół pw. Matki Boskiej Nieustającej Pomocy w Witnicy

Kościół pw. Matki Boskiej Nieustającej Pomocy w Witnicy to rzymskokatolicki kościół parafialny należący do dekanatu Kostrzyn diecezji zielonogórsko-gorzowskiej. Świątynia powstała w latach 1875-1878 jako kościół protestancki i została konsekrowana po przejęciu przez katolików w 1945 roku. Budynek stoi na kamiennym cokole i wykonany jest z cegły, zachowując oryginalne elementy z czasów budowy.

Historia świątyni

Świątynia została poświęcona 9 września 1945 roku przez księdza doktora Edmunda Nowickiego jako kościół katolicki. W dniu 28 października 1992 roku nastąpiła uroczysta konsekracja dokonana przez biskupa Józefa Michalika. W latach 90. XX wieku przeprowadzono gruntowny remont, podczas którego wymieniono posadzkę na marmurową i wykonano nowe ołtarze.

Architektura i wyposażenie

Kościół reprezentuje styl neogotycki z elementami neoromańskimi. Wnętrze zdobi drewniany strop ozdobiony kasetonami oraz dwupoziomowe empory. Wyposażenie pochodzi z okresu budowy, w tym ławy, obraz poprotestancki Zmartwychwstałego Chrystusa z XIX wieku i prospekt organowy z odrestaurowanymi organami Sauera (1877). Największy żyrandol, zwany św. Hubertem, pochodzi z 1882 roku i był darem okolicznych myśliwych. W latach 2002-2004 poddano konserwacji organy, a na wieży zamontowano kuranty wygrywające religijne pieśni.

Kościół pw. Matki Boskiej Nieustającej Pomocy w Witnicy łączy w sobie wartość historyczną, artystyczną i sakralną, będąc jednym z ważniejszych zabytków miasta i regionu.