Żółty Pałacyk w Witnicy
L-411/A z 5.11.1991
Żółty Pałacyk w Witnicy to zabytkowa willa fabrykancka z początku XX wieku, która od 2000 roku nosi swoją obecną nazwę. Budynek powstał jako rezydencja rodziny Hasselberg – właścicieli pobliskiego tartaku, a jego elegancka architektura i charakterystyczna żółta elewacja do dziś wyróżniają się w miejskim krajobrazie. W okresie międzywojennym pałacyk należał do rodziny Fabianów, stanowiąc przykład stylowej zabudowy przemysłowej epoki.
Od fabrykanckiej willi do siedziby dyrekcji
Po II wojnie światowej Żółty Pałacyk przeszedł w ręce państwa i stał się siedzibą dyrekcji oraz biur Fabryki Mebli „Fortuna”. W budynku znajdowało się również mieszkanie dyrektora. To właśnie tutaj swoją karierę zawodową rozpoczęła Irena Dowgielewiczowa (z domu Górska) – późniejsza pisarka i autorka powieści "Krajobraz z topolą". W latach 1946–1949 pełniła funkcję dyrektorki fabryki, wprowadzając nowoczesne rozwiązania organizacyjne, w tym tzw. karty pracy, które z czasem zostały wdrożone w wielu zakładach w całym kraju.
Lata upadku i odrodzenie zabytku
Po likwidacji Fabryki Mebli „Fortuna” w latach 90. XX wieku pałacyk przez pewien czas pozostawał opuszczony i niszczał. Groziła mu całkowita degradacja, jednak decyzja władz gminy o przejęciu obiektu oraz pozyskanie środków z Fundacji Współpracy Polsko-Niemieckiej, Euroregionu Pro Europa Viadrina i funduszy własnych pozwoliły na jego pełną renowację. Dzięki przeprowadzonym pracom konserwatorskim Żółty Pałacyk odzyskał dawny blask i dziś jest jednym z najpiękniejszych zabytków Witnicy.
Kulturalne serce Witnicy
Obecnie Żółty Pałacyk pełni funkcje kulturalne, edukacyjne i reprezentacyjne. Mieści się tu filia Miejskiego Domu Kultury, Regionalna Izba Tradycji, Uniwersytet Trzeciego Wieku oraz harcówka Związku Harcerstwa Polskiego. Wnętrza zabytkowej willi tętnią życiem dzięki wydarzeniom artystycznym, spotkaniom mieszkańców i inicjatywom lokalnych organizacji.
Żółty Pałacyk w Witnicy to nie tylko świadectwo bogatej historii miasta, ale także przykład udanego połączenia troski o dziedzictwo kulturowe z nowoczesną funkcją społeczną – miejsca, które łączy pokolenia i inspiruje do poznawania historii regionu.
