Muzeum Poczty i Telekomunikacji we Wrocławiu
Muzeum Poczty i Telekomunikacji we Wrocławiu – jedyne w Polsce muzeum obok Muzeum Poczty Polskiej w Gdańsku gromadzące eksponaty dokumentujące historię poczty, telekomunikacji i telegrafii na ziemiach polskich. Mieści się we Wrocławiu, w zabytkowym budynku Poczty Głównej przy ul. Zygmunta Krasińskiego 1. Od 1988 r. jest członkiem ICOM (International Council of Museums) oraz IATM (International Associacion of Transport Museums).
Zbiory
Muzeum gromadzi interdyscyplinarne zbiory związane z przeszłością polskiej poczty. W kolekcjach muzealnych znajdują się dokumenty historyczne, znaczki pocztowe od pierwszej do ostatniej emisji, obrazy, portrety, sztychy, fotografie, medale, mapy pocztowe, transportowe, przemysłowe i ogólne, skrzynki pocztowe, szyldy stacji i urzędów pocztowych, utensylia pocztowe, mundury, sztandary, pieczęcie, telefony, telegrafy, sprzęt radiowy i pierwsze egzemplarze telewizyjne. W zbiorach znajdują się również dyliżanse pocztowe, a także bogata biblioteka fachowa. Dział poczty gromadzi eksponaty zarówno o charakterze użytkowym jak i artystycznym. Dwa pozostałe działy to: filatelistyczny (przedstawiający historię i rozwój edycji polskich i zagranicznych znaków) oraz telekomunikacyjny.
Źródło: wikipedia.pl
Muzeum utworzone 25 stycznia 1921 r. w Warszawie, mieściło się w stolicy do 1951 r. W 1956 r. przeniesione zostało do Wrocławia, gdzie znajduje się do dzisiaj. W latach 1979–2003 Muzeum posiadało oddział w Gdańsku (Muzeum Poczty Polskiej w Gdańsku). W latach 1921–1998 Muzeum Poczty i Telekomunikacji było placówką resortową podległą ministerstwu, zaś w wyniku reformy państwa oraz wprowadzenia 24 lipca 1998 r. „Ustawy o zmianie niektórych ustaw określających kompetencje organów administracji publicznej w związku z reformą ustrojową państwa” Muzeum zostało z dniem 1 stycznia 1999 r. podporządkowane Samorządowi Województwa Dolnośląskiego.
Źródło: wikipedia.pl
