Drewniany kościół pw. Matki Bożej Częstochowskiej w Żabnicy
Żabnica to malownicza, słynąca z folkloru i lubiana przez letników wieś, znajdująca się w pięknej dolinie wciśniętej pomiędzy górskie zbocza, należące do pasm Beskidu Żywieckiego. Przebiega tędy kilka tras, zarówno pieszych, jak i rowerowych, którymi dotrzeć można w zakątki beskidzkiego pasma Lipowskiej i Romanki. Kościół Matki Bożej Częstochowskiej w Żabnicy znajduje się w centralnej części wsi, przy głównej drodze. Obiekt ten jest jednym z punktów na Szlaku Architektury Drewnianej województwa śląskiego, należących do pętli beskidzkiej.
Wieś Żabnica, wymieniana od XVII w., stanowiła część parafii Milówka. Budowę drewnianego kościoła rozpoczęto tu dość późno, bo na krótko przez I wojną światową - w 1910 roku. Jednym z inicjatorów jego wzniesienia był ks. Jan Figuła, wikariusz w Milówce. Kościół budowali miejscowi cieśle pod kierunkiem majstra Jana Kurowskiego z Kamesznicy, a dobrodziejem okazał się właściciel tutejszych ziem, arcyksiążę Karol Stefan Habsburg, pozytywnie zapisany w pamięci mieszkańców Żywiecczyzny. Budowa ukończona została w roku 1914, zaś w następnym do kościoła dobudowano wieżę. Po zakończeniu I wojny i odrodzeniu Polski świątynia stała się siedzibą parafii. W latach 1957-1961 kościół został rozbudowany przez ówczesnego proboszcza, ks. Karola Śmiecha, a latach 80-tych wstawiono do świątyni witraże. Kościół zbudowany jest na planie krzyża łacińskiego o wymiarach 34 na 18 m. Drewniany obiekt, oszalowany z zewnątrz, zbudowany został na kamiennym podmurowaniu. Składa się z nawy, wielobocznie zamkniętego prezbiterium z przylegającymi dwiema kaplicami i zakrystią oraz z wieży, która dobudowana została od zachodu. Dwuspadowy dach przykryty jest obecnie blachą, a wieńczy go sygnaturka. Wieża zakończona jest baniastym hełmem. Główny ołtarz kościoła, pochodzący z roku jego budowy, poświęcono patronce świątyni - Matce Bożej Częstochowskiej, ołtarze boczne natomiast - świętemu Józefowi i świętej Annie. We wnętrzu znalazły się także stacje Drogi Krzyżowej oraz trzy drewniane żyrandole z lat 60-tych XX w.
Źródło: sad.slaskie.travel
Najstarsza wzmianka na temat Żabnicy pochodzi z 1626 r. ze spisu inwentarza dóbr żywieckich, gdzie już wtedy występowało nazwisko Wojtyła. Być może to właśnie z Żabnicy pochodzą dziadowie Ojca Świętego Jana Pawła II, o czym coraz częściej wspominają biografowie i badacze genealogii jego rodziny. W 1715 r. państwo żywieckie składało się z miasta Żywca i 45 wsi objętych kluczami folwarcznymi. Do klucza Węgierska Górka należało 12 wsi. Na podstawie inwentarza dóbr żywieckich można stwierdzić, że do klucza folwarcznego Węgierska Górka należały m.in. Cisiec, Cięcina i właśnie Żabnica. W 1838 r. w sąsiedniej Węgierskiej Górce wybudowano dwa piece hutnicze, urządzenia spławne do transportu drewna w Węgierskiej Górce, Kamasznicy i Żabnicy oraz kanał doprowadzający wodę z rzeki do huty tzw. kanał „hamerski”. W 1878 r. wykonany został plan katastralny Żabnicy w oparciu o dane ze spisu katastralnego Żywiecczyzny po uwłaszczeniu w poł. XIX w. Zgodnie z danymi według planu katastralnego w Żabnicy znajdował się: 1 zarębek, 26 półzarębków, 1 rola oraz 1 zagroda. Wieś otaczało 65 polan i hal oraz 5 przysiółków: Dadoki, Koloniści, Milówki, Płone i Wojtatówka. W 1972 r. utworzono w powiecie żywieckim gminę Węgierska Górka, w skład której weszły miejscowości: Żabnica, Cisiec, Cięcina, Węgierska Górka.
Pod względem kościelnym od poł. XVII w. Żabnica należała do parafii Milówka. W 1910 r. z inicjatywy ks. Jana Figuły, wikariusza w Milówce, rozpoczęto w Żabnicy budowę drewnianego kościoła. Drewno na budowę świątyni dostarczyli mieszkańcy wsi oraz ówczesny właściciel dóbr żywieckich – arcyksiążę Karol Stefan Habsburg. Kościół budowali cieśle z Żabnicy pod kierunkiem majstra ciesielskiego Jana Kurowskiego z Kamesznicy. Budowę ukończono w 1914 r. Nastąpiło wówczas poświęcenie nowego kościoła, a dokonał go ks. Piotr Padykuła, proboszcz parafii w Milówce. W 1915 r. do kościoła dobudowano wieżę. 26 kwietnia 1918 r. Żabnica odłączyła się kościelnie od Milówki i stała się samodzielną placówką duszpasterską (parafią). W latach 1957–1961 ówczesny proboszcz w Żabnicy ks. Karol Śmiech rozbudował kościół i nadał mu obecny kształt.
W 1966 r. w kościele w Żabnicy Sakramentu Bierzmowania udzielał ówczesny biskup – Karol Wojtyła.
Źródło: peuk.fiiz.pl
