Makieta cerkwi w Zatwarnicy
Makieta grekokatolickiej cerkwi filialnej pw. Przeniesienia Relikwii św. Mikołaja, która została spalona w trakcie wysiedlenia mieszkańców w 1946 r. Makietę cerkwi wykonał Aleksander Polańczuk ze Skorodnego. Makieta cerkwi jest ogólnodostępna i znajduje się na terenie ośrodka, obok starego cerkwiska.
Źródło: bieszczadzka24.pl
Grekokatolicka cerkiew filialna w Zatwarnicy pw. Przeniesienia Relikwii św. Mikołaja. Pierwotna wzmiankowana w 1588 r., ostatnia drewniana zbudowana w 1774 r., odnowiona w 1891 r. Była świątynią trójdzielną, na planie podłużnym, z dachem trójkalenicowym, krytym blachą. Całość otaczał wydatny daszek okapowy umieszczony poniżej okien, również pobity blachą. Nad nawą wznosiła się niewielka wieżyczka na sygnaturkę w formie ślepej latarni. Cerkiew otacza cmentarz cerkiewny na planie ośmioboku o pow. 5 arów, pozbawiony nagrobków. Na południowy zachód od niego cmentarz grzebalny w kształcie czworoboku o pow. 11 arów, na którym zachowało się kilka starych nagrobków. Jest on nadal użytkowany na potrzeby obecnych mieszkańców wsi uczęszczających do filialnego kościoła rzymskokatolickiego pw. Dobrego Pasterza.
W XVIII w. Zatwarnica stała się siedzibą dekanatu obrządku wschodniego. Około 1772 r. obejmował on 42 parafie greckokatolickie. W efekcie reform prowadzonych przez cesarza Józefa II potowa cerkwi parafialnych stała się filialnymi. Również tutejsza parafia została zlikwidowana, a cerkiew przyłączona do parafii w Dwerniku. Mimo to Zatwarnica nadal była siedzibą dekanatu. W 1828 r. tworzyło go 21 parafii, a od 1869 r. 19 parafii. W 1924 r. siedzibę dekanatu przeniesiono do Lutowisk. W latach trzydziestych XX w. parafia ponownie została erygowana, nie posiadała jednak własnego proboszcza, dlatego zarządzał nią proboszcz z Chmiela. Ostatnim administratorem tutejszej parafii byt od kwietnia 1942 r. ks. Anatolij Zinowij Klisz. W czerwcu 1946 r. został wywieziony wraz częścią mieszkańców wsi na „Ukrainę sowiecką”.
Uposażenie cerkwi w 1914 r. obejmowało 16 morg pola, 1 morgę i 297 sążni łąki, 848 sążni pastwiska. We wsi znajdował się również przydrożny krzyż z 1848 r. ustawiony na pamiątkę zniesienia pańszczyzny, dziś już nieistniejący. Ponadto we wsi istniało bractwo trzeźwości liczące ok. 113 członków w 1928 r.
Cerkiew wraz z zabudową wsi została spalona w trakcie wysiedlenia mieszkańców w 1946 r. W trakcie prac porządkowych na cerkwisku został odnaleziony, przez mieszkańca wsi, jeden z trzech krzyży, pochodzący prawdopodobnie ze spalonej cerkwi.
Źródło: Stanisław Kryciński - tablice informacyjne przy cerkwi
