Mury obronne w Żorach

Teren założonego w 1272 r. miasta już w XIII w. rozpoczęto obudowywać murami miejskimi. Zewnętrzne fortyfikacje liczyły 1200 m i przybrały kształt nieregularnej elipsy. Najstarsza część powstała na północnym odcinku. U początków miasta południowy odcinek mógł być pozbawiony fortyfikacji lub mogły to być umocnienia drewniano-ziemne. W pierwszej połowie XIV w. wzniesiono południowy odcinek murów. Fortyfikacje posiadały dwie bramy: Bramę Górną i Bramę Dolną. Już w 1345 r. żorskie fortyfikacje pierwszy raz zostały użyte do obrony przed oblegającymi je wojskami polskiego króla Kazimierza III Wielkiego w trakcie jego wojny z czeskim władcą Janem Luksemburskim oraz jego lennikiem księciem opawsko-raciborskim, Mikołajem II. Mieszczanie wykorzystali je także do obrony w czasie wojen husyckich w 1433 r. oraz w trakcie wojny śląskiej w 1473 r. W następnych stuleciach niszczały, tracąc powoli swe walory obronne. Po roku 1807 rozpoczęto ich rozbiórkę, wykorzystując odzyskany z nich materiał budowlany do odbudowy zniszczonego pożarem miasta. Do czasów współczesnych ocalało około 400 metrów muru zachowanego w kilku odcinkach. Od lat 90. XX wieku ocalałe mury poddawane są pracom renowacyjnym.

Źródło: peuk.fiiz.pl