Rezerwat przyrody Segiet
Rezerwat „Segiet” jest częściowym rezerwatem przyrody, który zajmuje około 25 ha, położonym głównie na terenie Bytomia i - częściowo – Tarnowskich Gór. W granicach „Segietu” chroni się las bukowy, porastający stare wyrobiska kopalniane na jednym z najwyższych wzniesień Garbu Tarnogórskiego – Srebrnej Górze. Z rezerwatem sąsiadują stare kamieniołomy; związane są z nim również Podziemia Tarnogórsko-Bytomskie. Najciekawsze miejsca udostępnia turystom ścieżka dydaktyczna „Las Segiecki”.
Las Segiecki jest niezwykłą ostoją przyrodniczą, zachowaną na terenie górnośląskiej konurbacji. Kompleks leśny rozciąga się na północy Bytomia, przy granicy z Tarnowskimi Górami. Geograficznie tereny te należą już do Garbu Tarnogórskiego, który tworzy tutaj wyniosłość znaną pod nazwą Srebrnej Góry (347 m n.p.m.). Srebrna Góra razem z innymi dobrami ziemi tarnogórskiej wpisana została na listę UNESCO.
Rezerwat Segiet to wyjątkowe miejsce na mapie śląskiego. Przyrodnicy wyróżnili tutaj trzy zespoły leśne: kwaśną buczynę niżową, ciepłolubną buczynę storczykową i żyzną buczynę karpacką. Bukom towarzyszą jawory, świerki, sosny i jarzęby. W runie leśnym występują liczne gatunki storczyków, w tym największy polski przedstawiciel storczykowatych, efektowny obuwik pospolity. Spośród zwierząt warto zwrócić uwagę na chronione ptaki. Rezerwat Segiet sąsiaduje od wschodu z dawnym kamieniołomem dolomitu „Blachówka”, chronionym w ramach stanowiska dokumentacyjnego. Bardzo wartościowym przyrodniczo miejscem są tzw. podziemia tarnogórsko-bytomskie, czyli wielokilometrowe sztolnie, szyby i chodniki, w których zadomowiły się rzadkie gatunki nietoperzy.
Przy zwiedzaniu „Segietu” można skorzystać ze ścieżki dydaktycznej „Las Segiecki”. Poprowadzono ją m.in. doliną potoku, nad malowniczymi, leśnymi stawami oraz przez punkt widokowy nad kamieniołomem „Blachówka”. Długość ścieżki wynosi niespełna 4 km, a na trasie przewidziano 8 przystanków z tablicami informacyjnymi.
Źródło: slaskie.travel
W przeszłości Srebrna Góra była bardzo mocno eksploatowana przez człowieka, stąd obecność licznych śladów działalności górniczej. Ochronę lasu planowano już na początku ubiegłego stulecia, jednak do utworzenia częściowego rezerwatu o charakterze leśnym doszło dopiero w roku 1953. Objęto wówczas ochroną nieco ponad 24 ha lasu bukowego, w którym zachowały się drzewa w wieku nawet 150 lat.
Źródło: slaskie.travel