Muzeum górnictwa w Harrachovie
Muzeum Górnictwa w Harrachovie otwarte w 2003 roku prezentujące minerały ze złóż fluorytu, narzędzia i sprzęt pomocniczy używany w górnictwie (lampy i latarnie węglikowe, aparaty oddechowe, młoty wiertnicze i przeciskowe, sprzęt do pomiaru zanieczyszczeń w powietrzu), mapy kopalni, fotografie i dokumenty związane z kopalnią oraz prace nad łożyskiem lokalnym. Istnieją również mundury ceremonialne i epolety górników. Trasa zwiedzania w Muzeum Górnictwa w Harrachovie ma długość około 1000 m, prowadzi przez typową sztolnię kopalnianą, wysypana jest żwirem i oświetlona. Panująca tu średnia roczna temperatura to 7°C (turystom zaleca się zabranie cieplejszego ubrania).
Zwiedzający zostają wyposażeni w kask ochronny i płaszcz przeciwdeszczowy. Obok kompletnej maszyny górniczej można zobaczyć wagoniki kopalniane, lokomotywę akumulatorową, ładowarkę górniczą, windę z klatkami górniczymi w kopalni. eksponowana jest tu kopalnia, magazyn, a także skład materiałów wybuchowych i detonatorów itp. Do zobaczenia jest też stacja ładowania lokomotyw akumulatorowych, która notabene znajdowała się na każdym z siedmiu pięter kopalni. Po zakończeniu wydobycia i zatrzymaniu pomp wszystkie siedem pięter poniżej dna tunelu zostało zalanych. Poziom wody sięga około 12 metrów poniżej galerii widokowej. Woda do kopalni przedostaje się z powierzchni, a także ze źródeł i pobliskiej rzeki Mumlava.
Zwiedzanie Muzeum Górnictwa w Harrachovie odbywa się z przewodnikiem, w czasie którego można poznać pracę w nieistniejącej już kopalni rudy, trwa około 45 minut.
Godziny otwarcia Muzeum Górnictwa w Harrachovie (30. 4. – 31. 10. 2024):
- Poniedziałek: nieczynne
- Wtorek: 9:00 – 15:30
- Środa: 9:00 – 15:30
- Czwartek: 9:00 – 15:30
- Piątek: 9:00 – 15:30
- Sobota: 9:00 – 15:30
- Niedziela: nieczynne
Informacje praktyczne przy zwiedzaniu Muzeum Górnictwa w Harrachovie:
- Wejście do sztolni dozwolone dla dzieci od 4 lat w towarzystwie osoby powyżej 18 lat.
- Zwiedzanie sztolni możliwe jest dla grup 4 – 25 osób.
- Duże grupy należy zgłosić z wyprzedzeniem!
- Przewodnik komunikuje się tylko w języku czeskim, jednak istnieje możliwość wykupienia przewodnik audio w kasie.
Złoże minerałów w Harrachowie znane jest od drugiej połowy XVIII wieku. Główne wypełnienie żył składa się z fluorytu, barytu, galeny i kwarcu. Ponadto opisano tutaj kolejnych 38 minerałów. W latach 1957–1992 funkcjonowało tu górnictwo przemysłowe, a od 2003 roku funkcjonuje tu Muzeum Górnictwa z tunelem widokowym. W pobliżu, na zalesionym zboczu Ptačinki, widoczne są zagłębienia powstałe po działalności górniczej kopalni rudy.
Kopalnia rudy znajduje się na skraju kopalni Mumlavský, wewnątrz wzgórza Ptačinec (951 m n.p.m.), które znajduje się na zachodnim krańcu Grzbietu Zachodnioczeskiego, około 1,5 km na południowy wschód od Harrachova. Prace poszukiwawcze rozpoczęto tu po drugiej wojnie światowej w 1947 r., a w 1957 r. złoże zostało przekazane przez Północnoczeskie Służby Rudne organizacji górniczej, którą była wówczas Rudné doly Jeseník, zakłady Horní Vernéřovice.
Złoże zostało podzielone ślepym wykopem i siedmioma kondygnacjami, każda o głębokości około 50 m. Najgłębsze piętro znajduje się 362 m poniżej poziomu dna tunelu. Podczas wydobycia wydrazono tu prawie 21,5 km korytarzy i 5391 kominów. Główna tunel prowadzi w kierunku południowym i kończy się wyjściem awaryjnym na zboczu w pobliżu Rýžoviště.
Początkowo wydobywano tu głównie bloki typu barytowego. Głównym zastosowaniem barytu harrachowskiego było płukanie węgla – obróbka węgla. W tym celu w Harrachovie zbudowano linię do kruszenia i homogenizacji, a produkt barytowy z Harrachova wysyłany był bezpośrednio do klientów. Baryt wykorzystywano dalej do produkcji mieszanek gipsowych, które wykorzystywano m.in. w promieniach rentgenowskich i innych urządzeniach emitujących promieniowanie radioaktywne, w elektrowniach jądrowych itp. Na złożu stopniowo zwiększał się udział wydobycia minerałów typu fluoryt o niskiej zawartości barytu, które nadawały się zarówno do produkcji koncentratu fluorytu, jak i do produkcji koncentratu galeny z udziałem srebra. Jedynie niewielką ilość zasobów typu fluorytowo-barytowego eksploatowano zarówno do produkcji środków obciążających, jak i do przerobu w zakładzie przeróbki rud w Sobědruhach koło Teplic. Uzyskane surowce (głównie z żył doliny Oldřich i Křemenný val) po przetworzeniu wykorzystywano głównie w przemyśle chemicznym i metalurgicznym. Oprócz produkcji pasty do zębów z fluorem, fluoryt wykorzystywano także do produkcji teflonu, chłodziw, przy produkcji cementu, a także stosowano w wielkich piecach w celu poprawy płynności surówki.
Po wydobyciu ponad 380 000 ton rudy ostatnim użytkownikiem była od 1961 r. Rudné doly Příbram, fabryka Sobědruhy. 30 września 1992 r. została ona zamknięta jako nierentowna. W kopalni pozostało jeszcze 800 000 ton potwierdzonych zasobów rudy.
Źródło: wikipedia.org
