Drewniany kościół pw. św. Mikołaja w Domaradzu
A-1110 z dnia 21.01.1970
Kościół usytuowany jest w centrum wsi, obok nowej świątyni parafialnej. Stoi w otoczeniu starodrzewu, ogrodzony drewnianym parkanem z gontowym daszkiem. Jest orientowany, wybudowany w konstrukcji zrębowej, na kamiennym podmurowaniu, o ścianach wzmocnionych lisicami i pokrytych gontem. Kruchty konstrukcji słupowej szalowane deskami w układzie pionowym z listwowaniem.
Prezbiterium wybudowane na rzucie prostokąta o trójbocznym zamknięciu od wschodu, przy nim od północy zakrystia na rzucie wydłużonego prostokąta ze skarbcem na piętrze i niewielkim przedsionkiem od zachodu. Pod prezbiterium mieszczą się sklepione krypty. Nawa jest szersza, na rzucie wydłużonego prostokąta z dwiema prostokątnymi kruchtami. Prezbiterium i nawa równej wysokości, nakryte jednokalenicowym, dwuspadowym dachem. Na kalenicy dachu wieżyczka na sygnaturkę z latarnią zwieńczoną graniastosłupowym hełmem. Pokrycie dachów stanowi blacha. Na wschodniej, zewnętrznej ścianie prezbiterium umieszczony jest krucyfiks z XVII w.
Wnętrze jest trójnawowe, nakryte stropem płaskim. Ściany rozczłonkowane są pseudopilastrami utworzonymi z lisic. Ściana tęczowa ma prostokątny wykrój, na belce tęczowej umieszczony XVIII-wieczny barokowy krucyfiks. Eklektyczna polichromia z 1887 r. zdobi strop kościoła i parapet chóru muzycznego.
Wyposażenie kościoła pochodzi głównie z II poł. XVII i z XVIII w. Obejmuje m.in.: dwa ołtarze boczne przy tęczy (II poł. XVII w.), barokową ambonę (ok. 1680 r.) z rzeźbą św. Michała Archanioła na baldachimie, szafę zakrystyjną (II poł. XVII w.), trzy późnobarokowe konfesjonały z II poł. XVIII w. Ołtarz główny, eklektyczny, pochodzi z I ćw. XX w. Na szczególną uwagę zasługuje późnogotycka kamienna chrzcielnica zapewne z końca XV w. z czarą dekorowaną ostrołukowymi arkadkami i z późnobarokową drewnianą pokrywą z ok. 1720 r.
Pomimo przekształceń budowla zachowała czytelny układ gotycki i należy do najstarszych drewnianych kościołów w Polsce.
Źródło: sad.podkarpackie.travel
Wzniesiony najprawdopodobniej w II poł. XV w. kościół w XVII w. otoczono sobotami, dobudowano wieżę i ufundowano nowe wyposażenie. Znaczącej przebudowie uległ w 1878 r., kiedy przedłużono nawę w kierunku zachodnim, obniżono stropy likwidując zaskrzynienia, ściany prezbiterium wyrównano do poziomu ścian nawy. Jednoprzestrzenne dotychczas wnętrze korpusu podzielono na trzy nawy. W 1887 r. kościół ozdobiono nową eklektyczną polichromią. W 1906 r. w trakcie kolejnej przebudowy rozebrano soboty, wzniesiono wieżyczkę na sygnaturkę oraz dobudowano kruchty. W 1936 r. postawiono nową dzwonnicę zaprojektowaną przez Stanisława Grosse, a wykonaną przez budowniczego Piotra Janowskiego.
Źródło: sad.podkarpackie.travel
Świątynię można zwiedzać po uzgodnieniu z ks. proboszczem.
