Pałac w Gorzycy

Pałac w Gorzycy to imponująca rezydencja położona w północno-wschodniej części wsi, tuż nad południowym brzegiem rzeki Obry. Zespół pałacowo-folwarczny obejmuje dziedziniec gospodarczy, otoczony budynkami folwarku, z pałacem zamykającym jego północną część. Od strony północnej rozciąga się malowniczy park krajobrazowy, położony na skarpie opadającej ku rzece, który stanowi naturalne tło dla tej zabytkowej posiadłości. Centralnym punktem dziedzińca jest wysoki, murowany gołębnik – charakterystyczny element dawnego majątku ziemskiego.

Historia Gorzycy sięga średniowiecza – pierwsze wzmianki o miejscowości pochodzą z 1303 roku. Na przestrzeni wieków wieś należała do wielu znamienitych rodów, m.in. Samsonów-Wattów Gorzyckich, Bukowieckich, von Lossow, Seydlitzów i Kalckreuthów. To właśnie rodzina von Kalckreuth rozbudowała pałac w XIX wieku, nadając mu elegancki charakter rezydencji w stylu klasycystycznym. Po II wojnie światowej obiekt przejęło państwo i przekazano go w zarząd PGR-owi, co doprowadziło do jego stopniowej degradacji. Dopiero po 2007 roku, gdy trafił w ręce prywatne, rozpoczęto prace zabezpieczające, mające na celu ocalenie zabytku.

Sam pałac jest dwukondygnacyjny, o zwartej bryle nakrytej mansardowym dachem. Od strony wschodniej znajduje się ryzalit z parterową dobudówką i tarasem, z którego niegdyś prowadziły schody do ogrodu. Wnętrze, choć częściowo przebudowane, zachowało pierwotny układ z reprezentacyjną sienią i szerokimi schodami. Mimo licznych zmian elewacji i usunięcia detali architektonicznych po wojnie, budowla wciąż oddaje dawny charakter szlacheckiej siedziby.

Dziś pałac w Gorzycy, otoczony starym parkiem i folwarcznymi zabudowaniami, stanowi cenny element dziedzictwa kulturowego regionu międzyrzeckiego. To miejsce, w którym historia, architektura i przyroda tworzą niepowtarzalną całość.