Grodzisko średniowieczne w Gorzyczkach

Najcenniejszym obiektem, wpisanym do rejestru zabytków i podlegającym całkowitej ochronie, jest niewielkie grodzisko stanowiące zapewne pozostałość tzw. gródka stożkowatego, otoczonego resztkami fosy. Obiekt zlokalizowano w obronnym z natury miejscu, na stromej skarpie nad doliną Olzy, w odległości ok. 200 m na północ od jej koryta. Kopiec ma siedem metrów wysokości, płaski wierzchołek o okrągłym kształcie. Wokół kopca zachowały się słabo już czytelne ślady rowu obronnego oraz wału w postaci ziemnego usypiska. Prawdopodobnie w czasach średniowiecza, w okresie od XIV w. do XVI w., istniał tu niewielki zameczek możnego rycerza. Program założenia zbudowanego na majdanie kopca sprowadzał się zapewne do drewnianej wieży okolonej palisadą. Wieża pełniła funkcje gospodarczo-mieszkalne. W latach 60.-70. XX w., podczas prac archeologicznych prowadzonych przez specjalistów z Muzeum Górnośląskiego w Bytomiu, natraiono tu na liczne zabytki: fragmenty naczyń glinianych oraz średniowiecznych i renesansowych kali piecowych, nieliczne przedmioty metalowe w postaci blach i gwoździ. Do szczególnie cennych w skali regionu należą fragmenty kali z wyobrażeniem tarczy herbowej z orłem i szachownicą oraz sceną polowania z użyciem charta i sokoła ‒ datowane na II połowę XVI w., a także fragmenty dzbanów, mis i tygli zdobionych kolorową polewą i ornamentami o motywach roślinnych i geometrycznych.

Wyobrażenie sceny polowania z użyciem charta i sokoła stanowi niezwykle rzadki archeologiczny rarytas. Znaleziono tu także zabytki z epok brązu i żelaza, które potwierdzają wcześniejsze osadnictwo o trudnej do uchwycenia genezie.
Wielokulturowy obiekt podlega oczywiście pełnej ochronie prawnej, jako zabytek wpisany do rejestru. Warto zobaczyć to miejsce zimą, wczesną wiosną lub późną jesienią. Wtedy nie ginie w zieleni, jego widoku nie przesłaniają trawy, chwasty i liście porastających bujnie teren drzew i krzewów ‒ które porosły teren grodziska w II połowie XX w.

Źródło: gckg.gorzyce.pl