Pododcinek "Przeczyce" - 1. Fundament
Do dziś zachował się tylko jeden fundament Pododcinka "Przeczyce". Ze wstępnych badań terenowych wynika, że mógł to być jeden z centralnych obiektów pozycji. Długość całkowita ściany czołowej wynosi ok. 16 m, co stawia go wśród największych schronów budowanych na Śląsku. Być może miał to być centralny tradytor artylerii polowej. Nietypowy rozmiar ma również wylewka pod kopułę - jej średnica to 7 m. Czyżby planowano zastosować pancerz innej wielkości niż do tej pory montowano na Śląsku? Poza tym konstrukcyjnie nie różni się od obiektów budowanych w Niezdarze.
Źródło: fortyfikacja.pl
"Ład monachijski" ukształtowany w wyniku agresji na Czechosłowację, której ukoronowaniem było jej zajęcie w marcu 1939 roku spowodował konieczność zmiany planów obrony zachodniej granicy polski. Niedoceniane do tej pory zagrożenie niemieckie stało się na tyle realne, że Sztab Główny nakazał przyspieszone fortyfikowanie granicy polsko-niemieckiej. Jednakże ze względu na szczupłość funduszy, jak i konieczny pośpiech, głównym dziełem obronnym miały stać się polowe schrony piechoty (tzw. "urbany"). Zgodnie z tym założeniem, na północnym skrzydle Obszaru Warownego wykonano pozycję na Brynicy i rozpoczęto budowę polowego punktu oporu "Nowa Wieś". Kolejnym punktem oporu miał się stać odcinek Targoszyce - Przeczyce.
W momencie wybuchu wojny Pododcinek "Przeczyce" znajdował się jedynie we wstępnej fazie budowy. Gromadzono materiał budowlany, przygotowywano wykopy, wylano kilka płyt fundamentowych. Niestety, prawie żadne ślady tej działalności nie dotrwały do naszych czasów. Przyczyniło się do tego wiele czynników. Po pierwsze jeszcze w czasie wojny, w tym rejonie, Niemcy wznieśli fragment swojej linii obronnej "b-2" niszcząc częściowo pozostałości polskich robót fortyfikacyjnych. Dalszych zniszczeń dokonały ostre walki z Armią Czerwoną w 1945 roku oraz postępująca po wojnie zabudowa terenu. Nie zachowała się polska dokumentacja techniczna punktu oporu, trudno więc odtworzyć jego przebieg. Badania terenowe przeprowadzone kilkanaście lat temu przez J. Sadowskiego, A. Brysia i K. Mrówkę ujawniły dwa fundamenty.
Źródło: fortyfikacja.pl
