Drewniana dzwonnica kościoła św. Piotra i Pawła w Pilicy

Pilica jest niewielkim miastem, położonym w centrum Jury Krakowsko-Częstochowskiej, u źródeł rzeki Pilicy. Miejscowość zalicza się do najstarszych osad w tej części województwa - niegdyś leżącej na terenie Małopolski. Pierwsza wzmianka o Pilicy pochodzi z początku XIII wieku, ale według tradycji ośrodek wczesnomiejski ukształtował się tutaj już w wieku XI. Jego rozwojowi sprzyjało położenie przy ważnym szlaku z Krakowa do Kalisza i dalej, w głąb Wielkopolski. Pierwotnie Pilica rozsiadła się na Wzgórzu św. Piotra, które wznosi się nieco na wschód od centrum dzisiejszego miasta. Rozwijała się tam do XIV wieku, kiedy osadę przeniesiono w inne, bardziej dogodne miejsce. To właśnie na Wzgórzu św. Piotra został zbudowany pierwszy kościół, który był siedzibą miejskiej parafii do początku XV wieku. Postawiony z drewna obiekt przetrwał do XVI stulecia, rozpadając się wreszcie ze starości. Wkrótce jednak świątynię odbudowano, również jako drewnianą. Pod koniec XVII wieku dostawiono do niej murowaną zakrystię, a w linii muru kościelnego wzniesiono dzwonnicę o konstrukcji słupowej, z latarnią na szczycie. Jeszcze w okresie międzywojennym w Pilicy uroczyście obchodzono odpust, przypadający w święto patronów starego kościółka. W styczniu 1945 roku kościół w Starej Pilicy spłonął podczas zaciętych niemiecko-radzieckich walk frontowych. Dziś na Wzgórzu św. Piotra możemy zobaczyć pozostałości: starą dzwonnicę, zakrystię, XVIII-wieczne, oryginalne ogrodzenie oraz nagrobki dawnego cmentarza, który otaczał świątynię (najstarszy pomnik pochodzi z 1852 roku). Malowniczości dodają temu miejscu wiekowe drzewa. Ze Wzgórza św. Piotra roztaczają się dookolne widoki na rozległe fragmenty Jury.

Źródło: slaskie.travel