Muzeum Ziemi Prudnickiej w Prudniku
Muzeum Ziemi Prudnickiej – muzeum regionalne w Prudniku zawierające zbiory z dziedziny archeologii, etnografii i historii południowej części obecnego województwa opolskiego.
W skład Muzeum Ziemi Prudnickiej wchodzą następujące obiekty:
- Arsenał (siedziba główna), ul. Bolesław Chrobrego
- Centrum Tradycji Tkackich, ul. Królowej Jadwigi 23
- Wieża Woka, pl. Zamkowy
W zbiorach archeologicznych szczególną wartość prezentują zabytki z okresu kultury łużyckiej, pochodzących ze stanowiska w Dytmarowie i Strzebniowie (obecnie dzielnica Gogolina).
Zbiory etnograficzne prezentują stroje regionalne, narzędzia i przedmioty używane w gospodarstwach domowych w okolicznych wsiach.
Zbiory historyczno–artystyczne obejmują dokumenty, druki, wyroby rzemieślnicze, atrybuty cechowe, broń białą i palną.
Do najcenniejszych zabytków należy pergamin księcia Władysława Opolczyka z 1384 roku. W muzeum znajdują się także wydawnictwa w języku polskim i niemieckim z XIX i XX wieku oraz eksponaty związane z powstaniami śląskimi, plebiscytem na Górnym Śląsku i przesiedleniami po 1945 roku.
Aktualnie w muzeum prezentowane są następujące ekspozycje stałe:
- „Ginące zawody”, związana z zawodem kołodzieja i stolarza
- „Prudnicka fabryka tekstylna”, poświęcona Zakładom Przemysłu Bawełnianego „Frotex”, zawiera między innymi pokój Samuela Fränkla, gabinet Maxa Pinkusa, laboratorium oraz ręcznie malowane wzorniki tekstylne
- „Galeria pod 2 basztami”, kolekcja obrazów olejnych, pasteli, akwareli oraz prac ceramicznych, największy zbiór dzieł artystki w Polsce
- „Stanisław Szozda – krótka historia wielkiego sukcesu”, poświęcona Stanisławowi Szoździe, przedstawia między innymi jego medale z igrzysk Olimpijskich i Mistrzostw Świata, puchary, pamiątki, koszulki i rowery, na których jeździł
- „Trzy źródła – jedno miasto”, poświęcona historii Prudnika, jako pierwsza w muzeum jest wzbogacona multimediami i dostępna w języku polskim, angielskim, niemieckim i czeskim
- „Spojrzenie przez gardinkę. Wielokulturowość Górnego Śląska na przykładzie Ziemi Prudnickiej”, poświęcona przemianom jakie dokonały się na Śląsku po II wojnie światowej, związane z przesiedleniami ludności na Śląsk i ze Śląska
- „Jak to ze lnem było”, poświęcona obróbce lnu
- „Dom śląski”
Oprócz ekspozycji stałych muzeum organizuje wystawy czasowe o szerokiej tematyce – od historii ziemi prudnickiej, poprzez rozwój lokalnych rzemiosł do prezentacji różnorodnych form sztuki współczesnej.
Źródło: wikipedia.pl
Początki muzeum sięgają roku 1912, kiedy to miejski radny – Emil Metzner w testamencie przekazał miastu zgromadzone przez siebie pamiątki historyczne. Od 1929 do 1945 muzeum znajdowało się w ratuszu zajmując tam dwie sale.
Po II wojnie światowej muzeum wznowiło działalność 10 maja 1959 z inicjatywy Józefa Wierzyńskiego, początkowo jako filia Muzeum Śląska Opolskiego, w średniowiecznych basztach oraz w budynku do nich przylegających. Wcześniej baszty służyły różnym celom, jako: arsenał, więzienie miejskie, wieża ciśnień, schronisko młodzieżowe, więzienie Gestapo.
Samodzielność Muzeum Ziemi Prudnickiej uzyskało w roku 1968. Po roku 1999 było intensywnie rozbudowywane (m.in. odbudowano trzecie skrzydło istniejące przed wojną). Obecnie jest finansowane przez gminę Prudnik.
23 kwietnia 2010 roku muzeum rozszerzyło działalność poprzez uruchomienie nowego obiektu przy ul. Królowej Jadwigi 23 jako Centrum Tradycji Tkackich.
W 2017 partnerskie miasto Northeim podarowało muzeum 200 eksponatów, które zostały tam wywiezione podczas II wojny światowej.
Muzeum prowadzi współpracę z muzeum w Karniowie, Muzeum Wsi Opolskiej, Muzeum Śląska Opolskiego, Muzeum w Wodzisławiu Śląskim, Muzeum Miejskim „Dom Gerharta Hauptmanna” w Jeleniej Górze, Muzeum Ostrawskim, Muzeum Powiatowym w Nysie i Muzeum Ziemi Śląskiej w Opawie.
Źródło: wikipedia.pl
