Kościół pw. św. Urbana w Woli
514/65 z 20.01.1966
Kościół pw. św. Urbana w Woli jest świątynią parafialną rzymskokatolickiej parafii pod tym samym wezwaniem, która położona jest na terenie dekanatu Miedźna należącego do archidiecezji katowickiej.
Wzniesiony w II poł. XIX w. kościół w Woli jest pierwszą świątynią parafialną. Obiekt jest jednonawowy, posiada krzyżowo-kolebkowe sklepienia ceglaste. Absyda sklepiona jest konchowo. W świątyni znajdują się dwie kaplice, dobudowane do niej w latach 90. XX w. Kościół pokrywa dach siodłowy z sygnaturką barokową. Wzniesioną w latach 1948–1950 kościelną wieżę zaprojektował architekt Grabowski z Bierunia.
Świątynia posiada trzy ołtarze: główny poświęcony patronowi – św. Urbanowi, papieżowi i męczennikowi oraz dwa boczne: Matki Bożej Różańcowej i Najświętszego Serca Jezusa. Na szczególną uwagę w wyposażeniu wolskiego kościoła zasługują: ludowo-barokowa chrzcielnica, obraz św. Franciszka z 1874 r. pędzla Karola Stankiewicza, Droga Krzyżowa (w formie odlewów gipsowych, z lat 50. XX w.) oraz wykonane przez Franciszka Masorza z Rybnika drewniane figury: Matki Bożej, Serca Pana Jezusa, św. Józefa i św. Anny.
Źródło: peuk.fiiz.pl
Wieś Wola została lokowana prawdopodobnie w XIV w. na prawie niemieckim, podobnie jak większość pozostałych wsi należących dzisiaj do gminy Miedźna. Pierwsza wzmianka o Woli pochodzi z 1441 r. lub 1449 r. Wówczas osada była położona przy ważnym trakcie handlowym prowadzącym z Krakowa na Morawy i dalej na południe do Włoch. Nazwa „Wola” pochodzi od słowa „wolizna” oznaczającego ułatwienie, ulgę od świadczeń feudalnych, z jakiej korzystali osadnicy w nowo założonych wioskach.
Od początku swojego istnienia aż do II poł. XIX w. Wola wchodziła w skład parafii pw. św. Klemensa w Miedźnej, wzmiankowanej po raz pierwszy już w 1326 r. Początkowo należała ona do dekanatu oświęcimskiego. W 1350 r. znalazła się natomiast w nowo utworzonym dekanacie pszczyńskim. Do 1821 r. diecezją macierzystą było biskupstwo krakowskie, a od 1925 r. Miedźna należała do diecezji wrocławskiej. W okresie reformacji parafia w Miedźnej pozostała najdłużej w rękach katolików w całym Pszczyńskim Państwie Stanowym, co było wielką zasługą miejscowego plebana – ks. Andrzeja Piotrowskiego. O pierwszym kościele w Miedźnej niewiele wiadomo. Na mapie Pszczyńskiego Wolnego Państwa Stanowego „Ihnoortografia Plesniaca”, którą wykonał w 1636 r. Andreas Hindenberg, przedstawiona została m.in. sylwetka kościoła w Miedźnej z tego czasu. Czy jednak była to pierwotna świątynia, czy też nie, trudno dzisiaj ocenić. Obecny kościół powstał w miejscu poprzedniego w 1721 r. staraniem proboszcza ks. Andrzeja Rozmusa Zabrzeskiego. To właśnie do niego, aż do poł. XIX w. uczęszczali na msze św. mieszkańcy Woli. Ponieważ jednak wsie dzieliła dość duża odległość, w poł. XIX w. Wolanie podjęli starania o wybudowanie swojego kościoła, co nastąpiło w latach 1855–1856. Jednonawowa kaplica pełniła początkowo rolę kaplicy cmentarnej, ale poświęcono ją jako kościół filialny. Aktu poświęcenia dokonał 17 września 1861 r. biskup wrocławski ks. Adrian Włodarski. Nadano jej wezwanie św. Urbana Papieża i Męczennika. Mimo posiadania już swojego kościoła, jeszcze przez dziesięć lat Wola była filią parafii w Miedźnej. Otrzymała swojego duszpasterza dopiero w 1870 r. Parafię erygowano w 1872 r.
Początkowo kościół był znacznie mniejszy od istniejącego obecnie. Jego rozbudowa (dobudowanie wieży) miała miejsce za ks. Steuera w latach 1948–1950. Pierwsze poważne remonty wykonano za ks. Kempy w latach 1959–1976. Za czasów ks. Knapika, za zgodą konserwatora zabytków, w latach 1995–1996, dobudowano dwie kaplice, dzięki czemu bryła kościoła otrzymała sakralny, gotycki wygląd.
Źródło: peuk.fiiz.pl
