Kościół pw. Najświętszego Imienia Jezus w Pilicy-Biskupicach
A/1/99 z 30.04.1999
Kościół pw. Najświętszego Imienia Jezus jest świątynią parafialną rzymskokatolickiej parafii położonej w dekanacie pilickim należącym do diecezji sosnowieckiej, a erygowanej w 1946 r. z parafii św. Jana Chrzciciela i św. Jana Ewangelisty w Pilicy. Parafia prowadzona jest przez ojców franciszkanów.
Sanktuarium Matki Bożej Śnieżnej Opiekunki Rodzin w kościele pw. Najświętszego Imienia Jezus, wzniesionym przez Marię z Wesslów Sobieską w latach 40. XVIII w., z łaskami słynącym obrazem Matki Bożej z XVII w., koronowanym w 2003 r. to przykład pięknej barokowej architektury i wyposażenia. Jego zdobnictwo, zgodnie z zadami ubóstwa wyznawanymi przez braci zakonnych, jest jednak znacznie uproszczone. Na placu klasztornym znajduje się piękny ogród różany, w którym w okresie letnim odprawiane są msze św. Jest też aula, dom pielgrzyma z cudowną kaplicą zwaną Wieczernikiem oraz zaplecze kuchenne z pełnym wyposażeniem.
Cały obiekt, wraz z pięknym ogrodem, otoczony jest trzymetrowym murem, którego ściany wzbogaca czternaście stacji Drogi Krzyżowej umieszczone tutaj przez gwardian Mikołaja Trzebińskiego w 1752 r. (wcześniej jako obrazy, obecnie stacje przeniesione z kościoła). Wokół muru rosną lipy, jesiony i klony zasadzone w 1756 r.
W ostatnich latach przełożony klasztoru gwardian O. Eliasz Piotr Hetmański ożywił i pogłębił kult do Matki Bożej Śnieżnej, a w 2000 r. Ojciec Święty pobłogosławił w Rzymie znajdujący się tutaj obraz Matki Bożej Śnieżnej. Obecnie do Sanktuarium Matki Bożej Śnieżnej w Pilicy-Biskupicach przybywają wierni z różnych stron Polski i z zagranicy, którzy doznają wielu łask, o czym świadczą liczne podziękowania.
Źródło: peuk.fiiz.pl
Franciszkanie pojawili się w Pilicy w latach 40. XVIII w. na zaproszenie ówczesnej właścicielki dóbr pilickich, Marii Józefy z Wesslów Sobieskiej. To właśnie z jej fundacji wzniesiony został klasztor oraz kościół w Biskupicach. W 1740 r. na pilickim zamku (pałacu) żona Jana III Sobieskiego podpisała akt fundacji klasztoru. W kolejnych latach wzniesiono barokowe budowle, w których bracia zakonni zamieszkali na stałe w 1745 r. W 1753 r. Maria z Wesslów Sobieska, opuszczając Pilicę, przekazała do klasztoru obraz Matki Boskiej Śnieżnej, wokół którego rozwinął się kult, trwający po dziś dzień.
Ośrodek klasztorny od początku swojego istnienia należał do zakonnej Prowincji Matki Bożej Anielskiej z siedzibą w Krakowie. Od lat 80. XVIII w. aż po dziś dzień działa przy nim profesjonalna biblioteka.
Zespół klasztorny w swojej historii był wielokrotnie nękany przeciwnościami losu. W 1857 r. został znacznie zniszczony przez pożar, a w kilka lat później, przeznaczony do likwidacji, z uwagi na udział zakonników w powstaniu styczniowym. Przetrwał jednak aż do 1902 r., kiedy to nastąpiła jego kasacja (jeden z braci mieszkał w nim aż do swojej śmierci w 1915r.). W 1915 r. na mocy decyzji rządzących wówczas tymi okolicami Austriaków, Franciszkanie mogli powrócić do swojego klasztoru, który był jednak w bardzo złym stanie. W okresie II wojny światowej obiekt został splądrowany przez hitlerowców, którzy użytkowali go jako kwatery wojskowe. Od 1945 r. klasztor działa nieprzerwanie, realizując stałą posługę duszpasterską, głównie wśród mieszkańców powołanej do życia w 1946 r. parafii, pełniąc jednocześnie rolę formacyjną jako dom postulatu dla kandydatów do podjęcia życia franciszkańskiego.
Źródło: peuk.fiiz.pl
