Pałac w Pilicy

Pałac został wzniesiony na przełomie XVI/XVII w. przez Wojciecha Padniewskiego. W 1610 r. jego budowa została zakończona, a jego kolejnym właścicielem został Jerzy Zbarski, który przebudował pałac na kształt włoskiej willi z arkadowym portykiem.

Następnie pałac przeszedł w ręce Konstantego Wiśniowieckiego, a w 1636 r. Pilicę wraz z pałacem wniosła w wianie Stanisławowi Warszyckiemu, kasztelanowi krakowskiemu, córka Wiśniowieckiego. Około 1650 r. Warszycki otoczył go bastionowymi fortyfikacjami. W 1655 r. wojska szwedzkie zdobyły pałac, jednakże Warszycki szybko odzyskał go zapobiegając jego zniszczeniu.

Kolejnej przebudowy pałacu dokonała w XVIII w. Maria z Wesslów Sobieska. W 1731 r. żona króla Jana III Sobieskiego założyła tu główną rezydencję i okazały dwór. Rozpoczęła również przebudowę dotychczasowego zamku w okazały pałac. Nakazała wzbogacić mury renesansowymi filarami i rzeźbami oraz zleciła wykonać wspaniały taras. Wówczas zniwelowano od strony wschodniej bastiony umożliwiając tym samym założenie ogrodu włoskiego i parku z fontanną. Dobry czas, jakim dla pilickiego majątku okres panowania na nim Marii Sobieskiej skończył się w 1751 r. Wówczas to bowiem przekazała ona go swojemu bratankowi – Teodorowi Wesslowi i opuściła. Niestety ten zadłużył majątek do tego stopnia, że został on rozdzielony na 86 wierzycieli. W 1795 r. wraz z III rozbiorem Polski pałac znalazł się w zaborze pruskim i przypadł pod zarząd Bankowi Berlińskiemu, który w 1802 r. sprzedał Pilicę Teodorze Kownackiej. Później właścicielami zamku byli kolejno: ponownie Bank Berliński, Józefa Skorupkowa i Zefiryn Ratomski. W 1851 r. majątek trafił w ręce Chrystiana Augusta Moesa, który zmodernizował pałac, ratując go od ostatecznej ruiny. W 1874 r. Moesowie odsprzedali pałac Leonowi Epsteinowi, który w 1876 r. obłożył część fortyfikacji wykładzinami z cegły i ozdobił eklektycznymi wieżyczkami oraz odnowił i upiększył zabytkową budowlę. W kolejnych latach zespół pałacowy zmieniał ponownie swoich właścicieli. W czasie wojny stał się ważnym miejscem dla okupanta, który ulokował tu swoje oddziały, przetrzymywał w lochach więźniów i rozstrzeliwał ich zwykle pod murami bastionowymi.

Po wojnie w pałacu mieściły się sale lekcyjne, później swoją siedzibę miało tutaj Towarzystwo Gniazd Sierocych w Krakowie.

W 1989 r. kompleks pałacowy stał się własnością Barbary Piaseckiej-Johnson, która zamierzała szybko zakończyć rekonstrukcję i konserwację obiektu, chcąc tutaj utworzyć swoją rezydencję oraz udostępnioną do zwiedzania galerią malarską. Niestety do realizacji tych planów nigdy nie doszło.

Źródło: peuk.fiiz.pl