Drewniany kościół pw. św. Jakuba Starszego w Krzemienicy

Parafia w Krzemienicy pw. św. Jakuba Starszego istniała już w 1384 r. Pierwszy kościół, wzmiankowany w 1476 r., został zastąpiony w 1492 r. kolejnym. W 1750 r. świątynia spłonęła. W latach 1750–1754 odbudowano ją. Dostawiono wówczas kruchtę, poszerzono zakrystię, podzielono nawę na trzy części. W tym też czasie postawiono drewnianą wolnostojącą dzwonnicę. Po wybudowaniu w 1975 r. nowego kościoła, stary był użytkowany okazjonalnie.

Kościół na ceglanym podmurowaniu, wzniesiony jest z drewna w konstrukcji zrębowej. Całość obita jest gontem. Okna i drzwi są prostokątne, zamknięte łukiem odcinkowym. Prostokątne prezbiterium zamknięte jest od wschodu trójbocznie. Nawa na rzucie zbliżonym do kwadratu, do której dostawiona jest od zachodu kruchta. Do prezbiterium dobudowano od północy zakrystię, a do nawy od północy dołączono pięcioboczną kruchtę. Nawę pokrywa wysoki dach dwuspadowy z ośmioboczną wieżyczką sygnaturkową. Nad prezbiterium nieco niższy dach dwuspadowy, nad zakrystią pulpitowy, nad kruchtą zachodnią dwuspadowy, a nad kruchtą północną wielopołaciowy.

W nawie głównej zaskrzynienia wsparte dwoma rzędami półkolistych arkad podtrzymywanych przez słupy dzielące wnętrze i tworzące wrażenie trójnawowości. W prezbiterium oraz w nawie pomiędzy zaskrzynieniami znajdują się pozorne sklepienia kolebkowe. Ściany wnętrza symbolicznie dzielą pilastry. Zachował się m.in. rokokowy ołtarz główny z XVIII w., trzy ołtarze boczne z końca XVIII w., ambona z 1754 r.

Przed kościołem stoi drewniano-murowana dzwonnica posadowiona na ceglanym fundamencie. Posiada ona cztery filary narożne z gniazdami, w które wsunięte zostały belki. W górnej części pozostawiono prześwit w formie galerii, wypełniony ażurową balustradą z desek. Wewnątrz dzwonnicy odrębna słupowo-ramowa konstrukcja nośna dzwonów.

W linii ogrodzenia znajduje się również drewniana kostnica o konstrukcji zrębowej, zwęgłowana na obłap, przekryta dachem dwuspadowym, z połaciami nieco wysuniętymi przed ściany szczytowe.

Źródło: sad.podkarpackie.travel