Grodzisko w Kozłowie
C/1090/69 z 17 X 1969
Grodzisko w Kozłowie usytuowane, w zakolu strumienia, wśród podmokłych łąk, a więc w miejscu niedostępnym i trudnym do zdobycia jest przykładem typowo nizinnego grodu.
Stanowisko archeologiczne – stożkowy gródek średniowieczny w Kozłowie datuje się na XIV w.
Usytuowany w zakolu strumienia, wśród podmokłych łąk, w miejscu niedostępnym i trudnym do zdobycia. Dodatkowo został podsypany przez budowniczych od strony wschodniej w celu wzmocnienia walorów obronnych.
Dziś ocena walorów obronnych tego miejsca jest utrudniana z uwagi na zniekształcenia i zmiany w krajobrazie dokonane przez człowieka na przestrzeni wieków. Mimo tych zmian, częściowo uchwytne są zasadnicze cechy terenu, które podyktowały średniowiecznym budowniczym wybór miejsca na budowę tego wybitnie nizinnego grodziska.
Kopiec kryje liczne zabytki ruchome z XIV w. oraz relikty dwóch budowli z XV w. i XVI w.
Źródło: peuk.fiiz.pl
Pierwsza wzmianka o Kozłowie pochodzi z 1279 r. Kozłów wymieniony jest jako dość duża wieś kościelna należąca do Jakuba, biskupa w Nysie. Do wsi należą kolonie Karnowiec i Podlesie, dawne folwarki majątku ziemskiego.
W XV w., tuż po zwycięstwie Jagiełły pod Grunwaldem, wieś wraz z okolicą przekształcona została w dobra rycerskie, którymi rozporządzał jedynie król Polski. Na nowych dobrach osadził, w porozumieniu z księciem opolskim Henrykiem, śląskiego woja, który wsławił się w walce z Krzyżakami. Zgodnie z ówczesną tradycją, od nadanej mu ziemi przyjął nazwisko Kozłowski. W pierwszym okresie dobra liczyły 669 ha.
Nowy właściciel ziemi, chcąc się zabezpieczyć na wypadek zagrożenia, wzniósł na północnym krańcu wsi niewielkie grodzisko.
Źródło: peuk.fiiz.pl
