Klasztor Sióstr Serafitek w Oświęcimiu
A-543/87 z 22.12.1987
Zespół Klasztorny Sióstr Serafitek w Oświęcimiu składa się z kościoła Matki Bożej Bolesnej, klasztoru oraz budynku Domu Pomocy Społecznej, prowadzonego przez siostry, zlokalizowany we wschodniej części Placu Tadeusza Kościuszki w Oświęcimiu. Kościół i klasztor serafitek w Oświęcimiu odgradza od ulicy dość wysoki mur, spoza którego od strony placu widać zachodnią ścianę szczytową kościoła. Kościół postawiono w latach 1897–99, jest niewielkim budynkiem wzniesiony w stylu neogotyckim, z nietynkowanej cegły, opięty przyporami, z przedsionkiem od strony zachodniej i prezbiterium z absydą po stronie wschodniej, przykryty dwuspadowym dachem zwieńczonym sygnaturką. Najstarszy obiekt klasztoru sióstr serafitek w Oświęciumiu wzniesiony w 1895 r., połączony jest z kościołem parterową przewiązką. Po północnej stronie świątyni znajduje się secesyjno-modernistyczny budynek z lat 1905–1910. Od wschodu i zachodu budynki otacza sad i ogród klasztorny.
Źródło: malopolska.szlaki.pttk.pl
W 1895 roku matka Małgorzata Szewczyk przeniosła zgromadzenie sióstr serafitek z Krakowa do Oświęcimia. Neoklasycystyczny, wolnostojący budynek klasztorny z lat 1893–1895, dziś łączy z kościołem parterowa przewiązka. Kościół mimo braku funduszy zbudowano w latach 1897–1899. Początkowo prace finansował budowniczy Paweł Müller, siostry wykonywały roboty pomocnicze i ratami spłacały koszty. Kościół, częściowo zniszczony w czasie II wojny światowej, odbudowano. Architektura kościoła oraz klasztoru nawiązuje do gotyku. Świątynia to niewielki, neogotycki budynek opięty przyporami z kruchtą, ceglany i nietynkowany, z nawą oraz węższym i niższym prezbiterium zamkniętym wieloboczną absydą, kryty dwuspadowym dachem z sygnaturką. Wnętrza o białych ścianach mają sklepienia krzyżowo-żebrowe. Neogotyckie z końca XIX wieku są ołtarz główny z rzeźbą Piety, ambona i ławki.
W 1900 roku powstała Droga Krzyżowa. Z początku XX wieku pochodzą ołtarze boczne z obrazami, konfesjonał, klęczniki i żyrandol. Neogotycki wystrój, ołtarze i rzeźby wykonał Stanisław Majerski. Szczątki Matki Małgorzaty sprowadzono do Oświęcimia w 1932 roku z Nieszawy i umieszczono w kaplicy na cmentarzu parafialnym. W 1952 roku w krypcie stanął sarkofag Matki Założycielki Zgromadzenia Błogosławionej Marii Małgorzaty Łucji Szewczyk. W 2013 roku po ogłoszeniu jej Błogosławioną, otwarto muzeum i przeniesiono relikwie do ołtarza bocznego, w którym znalazł się też wizerunek Błogosławionej namalowany przez Teresę i Piotra Moskalów.
W 1947 roku przed kościołem ustawiono figurę Matki Bożej Niepokalanej. Od wschodu i zachodu budynki otacza sad i ogród, a od ulicy odgradza mur.
Źródło: visitmalopolska.pl
