P.O. "Dąbrówka" - 05. Schron bojowy nr 11

Schron bojowy nr 11 punktu oporu "Dąbrówka", to obiekt z 1934 roku, którego charakterystycznym elementem jest kopuła c.k.m. sygnowana ZO 1934 7 – jedna z prototypowych konstrukcji z tego okresu. Mimo upływu czasu, schron zachował się w dobrym stanie technicznym, choć obecnie jest zarośnięty krzakami i pozbawiony stalowego wyposażenia, w tym drzwi pancernych oraz lawety dla karabinu maszynowego.

Układ wnętrza i funkcjonalność

Do wnętrza prowadzą dwa wejścia w układzie „L”, które niegdyś chronione były pancernymi drzwiami dwuskrzydłowymi. Za nimi znajduje się pomieszczenie pogotowia z przejściem do podszybia kopuły. Do stanowiska bojowego prowadzi drabinka. W przedsionku znajduje się też nieosłonięta dziś studzienka o nieznanej głębokości. Obiekt oferował również miejsce dla drużyny piechoty operującej poza schronem.

Uzbrojenie i połączenie z innymi obiektami

Schron był uzbrojony w ciężki karabin maszynowy wz. 30 oraz karabin przeciwpancerny wz. 35 UR. W kopule znajdowały się trzy strzelnice. Do schronu nr 12 prowadziły resztki rowu dobiegowego, które zachowały się do dziś, choć są częściowo zatarte przez roślinność i działalność ludzi.

Schron bojowy zachowany w dobrym stanie, chociaż jest mocno zarośnięty krzakami. Nie zachowały się drzwi ani laweta ckm. Kopuła sygnowana ZO 1934 7. 

Schemat schronu

Rys. Schemat schronu bojowego nr 11 puktu oporu "Dąbrówka".

Źródło: fortyfikacja.pl