P.O. "Dąbrówka" - 13. Schron bojowy nr 1

Schron bojowy nr 1 to wyjątkowy obiekt fortyfikacyjny znajdujący się na terenie punktu oporu „Dąbrówka” w Siemianowicach Śląskich. Powstał w 1933 roku jako jeden z pierwszych w tej linii obrony i został wyposażony w prototypową kopułę bojową z wyprofilowanym tyłem – sygnowaną ZO 1933 4. Obiekt ten łączy w sobie cechy konstrukcyjne wczesnych polskich schronów z praktycznymi rozwiązaniami pola walki.

Charakterystyka i budowa schronu

Schron o konstrukcji zagłębionej posiadał dwa wejścia w układzie przelotni, zamykane drzwiami pancernymi model 1933. Wewnątrz znajdowało się niewielkie pomieszczenie prowadzące do podszybia kopuły i dalej – do stanowiska bojowego po metalowej drabince. Sam obiekt wykonano z żelbetonu o grubości od 100 cm do 150 cm, w zależności od miejsca. Zastosowana kopuła bojowa umieszczona była na betonowej podmurówce, co wynikało z jej mniejszej wysokości.

Uzbrojenie i przeznaczenie

Schron uzbrojono w ciężki karabin maszynowy wz. 30, osadzony w jednej z trzech strzelnic kopuły. Obiekt miał również funkcję schronienia dla piechoty – w warunkach bojowych mógł pomieścić aż 13 żołnierzy. Załogę stanowili podoficerowie i żołnierze zarówno obsługujący stanowisko c.k.m., jak i pełniący funkcje zabezpieczające w terenie.

Stan zachowania i ochrona

Obiekt zachował się w złym stanie – jest okresowo zalewany wodą, otoczony krzakami, a większość metalowych elementów została rozkradziona. Mimo to zachowało się m.in. skrzydło drzwi pancernych, część półek oraz fragmenty ławeczek. Dobrze widoczny jest również rów dobiegowy prowadzący do schronu, chociaż w sezonie letnim bywa mocno zarośnięty. Schron został objęty ochroną w ramach gminnej ewidencji zabytków miasta Siemianowice Śląskie.

Schemat schronu

Źródło: fortyfikacja.pl