OWŚ- Grupa bojowa "Brzeziny"

Budowę obiektów Grupy Bojowej „Brzeziny” rozpoczęto w latach 1936-1939 w ramach programu wzmacniania obrony oraz tworzenia jednolitej linii umocnień Obszaru Warownego "Śląsk". Pierwszym powstałym schronem był ciężki obiekt dla armaty przeciwpancernej, wzniesiony w 1936 roku. W kolejnych latach dobudowano obiekty uzupełniające, takie jak lekki schron bojowy dla dwóch rkm-ów oraz dwa schrony pozorno-bojowe. W 1939 roku, w ramach zabezpieczenia pobliskiej kopalni, powstały także dwa polowe schrony piechoty.

Dzięki tym inwestycjom udało się zamknąć lukę w systemie obronnym, tzw. „martwe pole”, które powstało w naturalnym obniżeniu terenu między wzgórzami 298 w Kamieniu a 304,7 w Dąbrówce Wielkiej. Obszar ten dodatkowo osłaniała zabudowa miejska i przemysłowa. W Brzezinach zrezygnowano z budowy pozycji artylerii polowej, ponieważ osłonę tego typu zapewniały tradytory P.O. „Bobrowniki” i P.O. „Dąbrówka”. Dlatego schrony wzniesione w Brzezinach skupiały się na bezpośredniej walce z wrogiem i były uzupełnione polowymi, ziemnymi fortyfikacjami, z których fragmenty zachowały się do dziś.

Załogę umocnień stanowiła kompania forteczna „Dąbrówka”, podporządkowana IV batalionowi specjalnemu ckm 11 pułku piechoty z Tarnowskich Gór. Mimo wysiłków dowództwa Obszaru Warownego, Grupa Bojowa „Brzeziny” pozostawała słabszym ogniwem w linii obrony, co Niemcy starali się wykorzystać tuż przed wybuchem wojny. To właśnie tędy 1 września rano przedarły się w polskie tereny przemysłowe oddziały Śląskiego Legionu Ochotniczego „Freikorps Ebbinghaus”. Grupa dowodzona przez Schimmelbrota, miejscowego lidera „Jungdeutsche Partei”, zdobyła kopalnię „Orzeł Biały”. Jednak dzięki zaciekłemu oporowi kompanii powstańczej pod dowództwem Emanuela Nowaka oraz jednostek wojskowych kpt. Bomby, Niemcy zostali wyparci. Kolejne ataki były odpierane także dzięki wsparciu powstańców z Kamienia i Dąbrówki Wielkiej, co uniemożliwiło napastnikom osiągnięcie dalszych sukcesów.

Źródło: profort.org.pl