P.O. "Kamień" - 3. Schron bojowy nr 50

Schron bojowy nr 50 punktu oporu "Kamień" to ciężki, jednokondygnacyjny obiekt militarny wchodzący w skład Obszaru Warownego Śląsk. Jego wyjątkowość polega na zastosowaniu rzadko spotykanej kopuły czterostrzelnicowej, zapewniającej ostrzał w sektorze 240 stopni. Kopuła została odlana w hucie w Ostrowcu Świętokrzyskim i oznaczona sygnaturą ZO N965 1936.

Nietypowe rozwiązania techniczne

W porównaniu do sąsiednich schronów, schron nr 50 wyróżnia się podwyższoną wysokością pomieszczeń – zamiast standardowych 220 cm zastosowano 250 cm. Dodatkowo, ze względu na bliskość drogi, zastosowano niestandardowe maskowanie w postaci kamienno-betonowego muru z betonowymi płytami, który łączył się z ogrodzeniem ciągnącym się aż do schronu nr 48.

Uzbrojenie i zadania bojowe

Schron wyposażono w:

• Ciężkie karabiny maszynowe w kopule i strzelnicach ściennych,

• Strzelnice dla rkm-u w maszynowni i przedsionku, zapewniające ostrzał pobliskiej drogi,

• Rozbudowaną sieć łączności telefonicznej, co sugeruje, że mógł pełnić funkcję stanowiska dowodzenia punktu oporu.

Historia i losy załogi

Załogę schronu stanowili żołnierze IV batalionu 11 pułku piechoty z Tarnowskich Gór. Obiekt nie brał udziału w walkach – w nocy z 2 na 3 września 1939 r., po przełamaniu polskiej obrony pod Pszczyną i Woźnikami, załoga otrzymała rozkaz ewakuacji.

Stan obecny i ślady przeszłości

Do dziś zachowały się:

• Relikty farbomaskowania we wnęce przy wyjściu ewakuacyjnym,

• Pozostałości betonowego muru po południowej stronie schronu.

Schron bojowy nr 50 to cenny przykład przedwojennej polskiej myśli fortyfikacyjnej, łączącej funkcjonalność z niestandardowymi rozwiązaniami technicznymi.

Schemat schronu

Rys. Schemat schronu nr 50 punktu oporu "Kamień".

 Źródło: fortyyfikacja.pl