Gr. boj. "Zgorzelec" - 04. Schron bojowy nr 15

Schron bojowy nr 15 to jeden z najbardziej zaawansowanych technicznie obiektów polskiej linii obronnej z 1937 roku. Zlokalizowany na pozycji zwanej grupą bojową "Zgorzelec", wyróżnia się klasą odporności "D", dwoma kondygnacjami, solidnym uzbrojeniem oraz kopułą pancerną sygnowaną ZO 1938 N1072/141.

Funkcja schronu i uzbrojenie

Obiekt pełnił prawdopodobnie funkcję schronu dowodzenia odcinka, o czym świadczy jego rozbudowana infrastruktura wewnętrzna, w tym schody prowadzące na dolną kondygnację i dwa wyjścia ewakuacyjne, w tym jedno z niższego poziomu.

Na uzbrojenie schronu składały się:

• 3 ciężkie karabiny maszynowe wz. 30 – jeden osadzony w kopule pancernej, dwa w strzelnicach ściennych za pancerzem warstwowym,

• 1 ręczny karabin maszynowy,

• 1 armata przeciwpancerna 37 mm Bofors wz. 36 – zlokalizowana w specjalnej strzelnicy.

Wyposażenie i konstrukcja

Wewnątrz schronu znajdowała się zielona wylewka imitująca PCV, a na dolnym poziomie studzienka wodna. Obiekt wyposażono w optyczne środki łączności, mechaniczny wentylator główny oraz trzy ręczne wentylatory do odsysania gazów prochowych.

Zachowały się również elementy pancerne: kopuła bojowa z 1938 roku oraz pancerz warstwowy z 1937. Niestety, wiele z oryginalnych stalowych drzwi i zamknięć nie przetrwało do dziś.

Stan obecny i znaczenie militarne

Schron nr 15 znajduje się w dobrym stanie technicznym, z zachowanym układem ziemnym i podstawowymi elementami pancerza. Jako jeden z nielicznych dwupoziomowych schronów bojowych w regionie, jest cennym zabytkiem polskiej myśli fortyfikacyjnej przed II wojną światową.

Schemat schronu

Rys. Schemat schronu bojowego nr 15 grupy bojowej "Zgorzelec".

Źródło: fortyfikacja.pl