Nieistniejący pałac w Reptach (Tarnowskie Góry)
Nieistniejący dziś pałac w Reptach wybudowany w latach 1893-1896 wg projektu bawarskiego architekta Gabriela von Seidla w stylu neorenesansu niemieckiego
W dokumentach z 1230 r. i 1247 r. Repty wymieniane są jako własność klasztoru św. Wincentego z Wrocławia. W międzyczasie około 1240/1241 r. Repty znajdowały się we władaniu zakonu Joannitów. Późniejsze dzieje są mało znane. W 1824 r. majątek Repty zakupił od spadkobierców hrabiego Larischa hrabia Karl Henckel von Donnersmarck. Nowy właściciel wybudował tu w latach czterdziestych XIX w. pałacyk myśliwski. Po zakończeniu prac budowlanych założył w pobliżu pałacyku ogród zoologiczny.
Niedługi był żywot pałacyku myśliwskiego. Został wkrótce rozebrany. W jego miejsce syn Karla, hrabia Guido, w latach dziewięćdziesiątych XIX w. wybudował nowy pałac. W dniu 29 października 1891 r. liczący 4034 ha majątek Repty został włączony do fideikomisu rodziny Donnersmarcków. Ten stan rzeczy został zatwierdzony przez króla pruskiego w dniu 10 listopada 1891 r.
Park założony został również przez księcia Guido von Henekel-Donnersmark i dyrektora parków Foxa na obszarze ok. 80 hektarów. Później nadzorcą parku został górnoślązak Parusel, który poprzednio przez wiele lat był zarządzającym parku książąt Pont Chatrain pod Paryżem. Przekształcił on park w Reptach na park w stylu francuskim. Stał się on później wzorem dla wielu górnośląskich magnatów.
Po II Wojnie Światowej w pałacu w Reptach i otaczającym go parku urządzono ośrodek wypoczynku świątecznego. Na początku lat 60-tych zrujnowany zamek wyburzono a w tym samym miejscu zbudowano kompleks budynków Górnośląskiego Centrum Rehabilitacji „Repty”. W 1973 r. wieś Repty stała się dzielnicą miasta Tarnowskie Góry.
Herb rodowy Henckel von Donnersmarck
Herb rodowy posiada tarczę podzieloną poziomo (w pas): górna połowa złota z połową ukoronowanego błękitnego Iwa z rozwidlonym ogonem; dolna - czerwona z trzema srebrnymi, heraldycznymi różami w dwóch rzędach (2, 1). Klejnot: pół błękitnego lwa takiego jak na tarczy. Labry prawe złoto-błękitne, lewe czerwono-srebrne.
Źródło: Emmerling Danuta, Górnośląskie zamki i pałace, 1999.
- Emmerling Danuta, Górnośląskie zamki i pałace, 1999.
