Pałac w Czerwięcicach
A/1650/97 z 15.11.1997
Neorenesansowy pałac to budynek murowany, z cegły, potynkowany, wzniesiony na planie zbliżonym do prostokąta, dwukondygnacyjny, całkowicie podpiwniczony, nakryty wysokim czterospadowym dachem z lukarnami. Jego południowa, ogrodowa elewacja jest 11-osiowa, z dwoma ryzalitami bocznymi w formie wież i 3-osiowym ryzalitem środkowym zwieńczonym trójkątnym frontonem. Przed ryzalitem środkowym znajduje się kolumnowo-filarowy portyk. Okna bocznych ryzalitów zdobią bogate obramienia. We wschodniej elewacji bocznej znajduje się centralny ryzalit zwieńczony szczytem z wolutowymi spływami i trójkątnym naczółkiem. Elewacje ozdabiają profilowane gzymsy, kordonowy i koronujący. W budynku zachował się pierwotny układ pomieszczeń – dwutraktowy, z korytarzem i holem na osi.
Pałac góruje nad Czerwięcicami, stanowiąc ich architektoniczny symbol. Niegdyś piękna budowla, dzisiaj jest dość zaniedbana. W jej pobliżu zobaczyć jeszcze można pozostałości dawnych zabudowań gospodarczych.
Obiekt znajduje się obecnie w rękach prywatnych. Teren jest ogrodzony, więc nie ma na niego wstępu. Pałac można oglądać jedynie z zewnątrz, ale niewiele pozostało z jego dawnej świetności.
Źródło: peuk.fiiz.pl
Początki dziejów Czerwięcic sięgają II poł. XIII w. Przez wieki wioska zmieniała swoich właścicieli, stanowiąc zarówno własność książęcą (książąt raciborskich), jak i rycerską. W dokumentach źródłowych pochodzących z XVI w. pojawiło się nazwisko rodu Czerwensky, możliwe że to właśnie od niego wioska przyjęła nazwę, bądź też właściciele zmienili nazwisko zgodnie z nazwą swoich włości.
Jeżeli chodzi o sam pałac, został on wzniesiony najprawdopodobniej pod koniec XIX w., chociaż trudno znaleźć wiarygodne i szczegółowe informacje na temat jego historii. Przypuszczalnie jego budowniczymi i jednocześnie pierwszymi, a zarazem ostatnimi właścicielami przed II wojną światową, była rodzina von Szymonskich (Schimonsky). Możliwe jest jednak, iż został on wzniesiony wcześniej, jeszcze w XVIII w., przez rodzinę Wrochemów, a pod koniec XIX w. przeszedł jedynie przebudowę, która nadała mu obecny, neorenesansowy wygląd.
W czasie trwania działań wojennych w pałacu mieściła się kwatera sztabu niemieckiego. Po 1945 r. cały majątek został, podobnie jak większość tego typu posiadłości, upaństwowiony. Obecnie piękna niegdyś budowla znajduje się w rękach prywatnych i czeka na restaurację.
Źródło: peuk.fiiz.pl
