Wrak ORP "Wicher II" (1958) na Helu
Pozostałości kadłuba ORP "Wicher", wcześniej rosyjskiego niszczyciela "Skoryj" projektu 30bis, służącego w polskiej marynarce wojennej od końca lat 50. do początku lat 70. XX w. zatopionego jako swego rodzaju sztuczny falochron.
Źródło: wikimapia.org
Zbudowany w stoczni im. A. Żdanowa w Leningradzie. Do radzieckiej służby wszedł 28 stycznia 1951 pod nazwą „Skoryj”. 29 czerwca 1958 roku został przekazany Polskiej Marynarce Wojennej przez ZSRR – najpierw wydzierżawiony, a w 1965 roku odkupiony. Wchodził w skład 7 Dywizjonu Niszczycieli na Oksywiu. Brał udział w wizytach kurtuazyjnych, m.in. w Portsmouth. Od 1970 roku używano go w charakterze bazy pływającej dla 9. Flotylli Obrony Wybrzeża na Helu. Wycofany ostatecznie ze służby pod koniec 1974 roku, został pozbawiony uzbrojenia i wyposażenia, a następnie zatopiony w pobliżu portu na Helu jako element falochronu. Kolejno nosił numery burtowe: 54 i (od 1960 roku) 274. Okręt został zbudowany wyłącznie przez kobiety. Dokumenty pochodzące ze stoczni nie wymieniały wśród budowniczych ani jednego mężczyzny (jedyni mężczyźni to nadzór techniczny).
Polskie niszczyciele tego typu: ORP „Grom” – ORP Wicher
Źródło: wikipedia.pl
ORP Wicher (II) – polski niszczyciel radzieckiego projektu 30bis (typu Smiełyj / ozn. NATO Skoryi), w służbie polskiej Marynarki Wojennej w latach 1958-1974. Był drugim okrętem o tej nazwie, po niszczycielu z 1930.
Źródło: wikipedia.pl
