Wrak ORP "Grom" (1957) na Helu
![](/data/thumbs/places/5/5/50551/1200x800/plaza_hel_przy_porcie_wojennym_4.jpg)
![](/data/thumbs/places/5/5/50551/300x300/05_full.jpg)
![](/data/thumbs/places/5/5/50551/300x300/wrak_orp_grom_ii_-_panoramio.jpg)
![](/data/thumbs/places/5/5/50551/300x300/wrak_orp_grom_ii_-_panoramio_1.jpg)
![](/data/thumbs/places/5/5/50551/300x300/plaza_hel_przy_porcie_wojennym_1.jpg)
![](/data/thumbs/places/5/5/50551/300x300/50_full.jpg)
![](/data/thumbs/places/5/5/50551/300x300/51_full.jpg)
Pozostałości kadłuba ORP "Grom", wcześniej rosyjskiego niszczyciela "Sposobnyj" ("Способный") zbudowanego w ramach projektu 30bis, służącego w polskiej marynarce wojennej od końca lat 50. do początku lat 70. XX w. zatopionego jako swego rodzaju sztuczny falochron.
ORP Grom – niszczyciel radzieckiego projektu 30 bis (typu Smiełyj / typ NATO Skoryi).
Źródło: wikimapia.org
Zbudowany w stoczni im. A. Żdanowa w Leningradzie. Do służby w marynarce radzieckiej wszedł 11 sierpnia 1952 pod nazwą „Sposobnyj” «Способный». Został następnie wydzierżawiony Polskiej Marynarce Wojennej – polską banderę podniesiono 15 grudnia 1957 roku. W 1965 został odkupiony przez Polskę. Wchodził w skład 7 Dywizjonu Niszczycieli na Oksywiu. Brał udział w wizytach kurtuazyjnych, m.in. w 1959 w Kopenhadze i Breście oraz w 1965 w Narviku. W 1972 został przeniesiony do rezerwy i przebazowany do Świnoujścia. Wycofany ostatecznie ze służby w kwietniu 1973, częściowo rozebrany ok. 1977 i zatopiony w pobliżu portu na Helu jako element falochronu. Kolejno nosił numery burtowe: „53” i (od 1960) „273”.
Polskie niszczyciele tego typu: ORP Grom (II), ORP „Wicher” (II).
Źródło: wikipedia.pl