Bacówka w Dolinie Kościeliskiej
Bacówka w Dolinie Kościeliskiej prowadzona przez Józefa Słodyczka („Maśniaka”), jednego z bardziej popularnych baców, który wciąż walczy o kultywowanie tradycyjnej gospodarki pasterskiej. I często cierpliwie tłumaczy odwiedzającym go turystom elementarz pasterski jak i pracy na bacówce. A sam przecież podkreśla, że praca z owcami to wielka pasja. Słodyczka miał już swoje bacówki m.in. w Rabie Wyżnej, ale i nieopodal Krakowa, gdzie prowadził bacówkę związaną z Uniwersytetem Jagiellońskim. Baca słynie też z dużego poczucia humoru. Na jednym z Polaniarskich Osodów w Kościelisku pojawił się ze swoim stadem owiec. Wzbudziło to wielkie emocje wśród turystów, dla których białe stado okazało się wielką atrakcją.
W bacówce można nabyć tradycyjne góralskie sery. Wstęp do bacówki jest bezpłatny, jednak znajduje się ona na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego, na teren którego konieczne jest uiszczenie opłaty.
Źródło: visitmalopolska.pl
Na terenie Tatr od wieków prowadzono gospodarkę pasterską. Obecnie na 29 polanach o łącznej powierzchni 140 ha siedmiu baców wypasa ok. 1200 owiec i kilkanaście krów. Na tatrzańskie polany bacowie wyprowadzają tylko owce miejscowej rasy górskiej i krowy rasy czerwonej polskiej. W pilnowaniu dobytku pomagają psy - owczarki podhalańskie. Pasterze kultywują dawne zwyczaje i formy gospodarowania. Noszą regionalne stroje góralskie, a w bacówkach korzystają z tradycyjnych sprzętów, za pomocą których wytwarzają różne produkty mleczarskie: bundz, bryndzę, oscypki, redykołki, gołki i żętycę. Sposób wyrabiania owczych serów od wieków jest taki sam. Owce są wypuszczane na polany wtedy, gdy pokrywająca po-lany roślinność osiągnie co najmniej 8 cm. wysokości. Sezon wypasowy kończy się w Tatrach 15 października - lub wcześniej, jeżeli miałby zagrażać zniszczeniem roślinności. Ograniczony ilościowo i terytorialnie wypas nie tylko pełni funkcję kulturową, lecz także jest jedną z metod ochrony bioróżnorodności i walorów krajobrazowych. Zapewnia utrzymanie widokowych polan reglowych wraz ze specyficzną dla nich roślinnością, które przy braku użytkowania stopniowo zarastają drzewami i przekształcają się w las.
Źródło: Tablice informacyjne przy obiekcie.
